====== Psalm 103 ======
<sup>103:1</sup> Loof, //loof den// HEER, mijn //ziel, met alle// krachten;\\ Ver//hef Zijn// naam, zo //groot, zo heilig// t' achten;\\ //Och// of nu al, wat //in mij is, Hem// prees!\\ Loof, //loof, mijn// ziel, den //Hoorder der ge//beden;\\ Ver//geet nooit// één van //Zijn weldadig//heden;\\ //Ver//geet ze niet; 't is //God, die z' u be//wees.\\ \\ 
<sup>103:2</sup> Loof //Hem, die// u, al //wat gij hebt mis//dreven,\\ Hoe//veel het// zij, ge//nadig wil ver//geven;\\ //Uw// krankheên kent en //liefderijk ge//neest;\\ Die //van 't ver//derf uw //leven wil ver//schonen,\\ Met //goedheid// en barm//hartigheên u// kronen;\\ //Die// in den nood uw //redder is ge//weest.\\ \\ 
<sup>103:3</sup> Loof //Hem, die// u ver//gunt uw zielsver//langen,\\ En //'t goede// tot ver//zading doet ont//vangen;\\ //Uw// jeugd vernieuwt, ge//lijk eens arends// jeugd.\\ De //HEER doet// recht, is //heilig in Zijn// richten;\\ Treft //iemand// druk, Hij //wil den druk ver//lichten,\\ //En// hart en mond ver//vullen met Zijn// vreugd.\\ \\ 
<sup>103:4</sup> Hij //heeft voor//heen aan //Mozes Zijne// wegen,\\ Aan //Isrels// zaad, tot //hun behoud ge//negen,\\ //Zijn// daân getoond, en //trouw'lijk hen ge//leid.\\ Barm//hartig// is de //HEER en zeer ge//nadig;\\ Schoon //zwaar ge//tergd, lank//moedig en wel//dadig;\\ //De// HEER is groot van //goedertieren//heid.\\ \\ 
<sup>103:5</sup> Hij //zal Zijn// volk niet //eindeloos kas//tijden,\\ Noch //eeuwig//lijk Zijn //gramschap ons doen// lijden.\\ //Hij// is het, die ons //Zijne vriendschap// biedt.\\ Hij //handelt// nooit met //ons naar onze// zonden;\\ Hoe //zwaar, hoe// lang wij //ook Zijn wetten// schonden,\\ //Hij// straft ons, maar naar //onze zonden// niet.\\ \\ 
<sup>103:6</sup> Zo //hoog Zijn// troon moog' //boven d' aarde// wezen,\\ Zo //groot is// ook voor //allen, die Hem// vrezen,\\ //De// gunst, waarmee Hij //hen wil gade//slaan;\\ Zo //ver het// west ver//wijderd is van// 't oosten,\\ Zo //ver heeft// Hij, om //onze ziel te// troosten,\\ //Van// ons de schuld en //zonden wegge//daan.\\ \\ 
<sup>103:7</sup> Geen //vader// sloeg met //groter mede//dogen\\ Op //teder// kroost ooit //zijn ontfermend'// ogen,\\ //Dan// Isrels HEER op //ieder, die Hem// vreest;\\ Hij //weet, wat// van Zijn //maaksel zij te// wachten,\\ Hoe //zwak van// moed, hoe //klein wij zijn van// krachten,\\ //En// dat wij stof, van //jongs af, zijn ge//weest.\\ \\ 
<sup>103:8</sup> Ge//lijk het// gras is //ons kortstondig// leven,\\ Ge//lijk een// bloem, die //op het veld ver//heven,\\ //Wel// sierlijk pronkt, maar //kracht'loos is en// teêr;\\ Wan//neer de// wind zich //over 't land laat// horen,\\ Dan //knakt haar// steel, haar //schoonheid gaat ver//loren;\\ //Men// kent en vindt haar //standplaats zelfs niet// meer.\\ \\ 
<sup>103:9</sup> Maar //'s HEEREN// gunst zal //over die Hem// vrezen,\\ In //eeuwig//heid al//toos dezelfde// wezen;\\ //Zijn// trouw rust zelfs op //'t late nage//slacht,\\ Dat //zijn ver//bond niet //trouweloos wil// schenden,\\ Noch //van Zijn// wet af//kerig d' oren// wenden,\\ //Maar// die, naar eis van //Gods verbond, be//tracht.\\ \\ 
<sup>103:10</sup> De //HEER heeft// Zich, als //d' allerhoogste// Koning,\\ Een //troon ge//vest in //Zijne hemel//woning;\\ //Zijn// koninkrijk heerst //over 't wereld//rond.\\ Looft, //looft, den// HEER, gij //Zijne leger//machten,\\ Gij //eng'len,// die Hem //dient met helden//krachten,\\ //En// vaardig past op //'t woord van Zijnen// mond.\\ \\ 
<sup>103:11</sup> Looft, //looft den// HEER, gij //Zijne leger//scharen,\\ Wier //lust het// is, op //Zijnen wenk te// staren.\\ //Dat// hemel, aard', en //zee, en berg, en// dal,\\ Hoe //ver men// ook Zijn //scepter ziet re//geren,\\ Nu //Zijnen// naam en //grote deugden// eren;\\ //En// gij, mijn ziel, loof //gij Hem boven//al.