====== Psalm 106 ======
<sup>106:1</sup> Looft God, //den// trou//wen Opper//heer;\\ Geeft, //geeft Hem vrolijk// roem en eer,\\ Wiens //goedheid// perken //kent, noch// palen.\\ Maar //wie, hoe// hoog ver//licht hij// zij,\\ Wie //kan Zijn// mogend//heên ver//halen,\\ Zijn //lof verbreiden// naar waardij?\\ \\ 
<sup>106:2</sup> Welza//lig// elk, //die 't recht be//tracht,\\ Die //t' allen tijd' Zijn// wetten acht.\\ O //HEER, laat// mij, naar //'t welbe//hagen,\\ Dat //G' in Uw// volk steeds //hebt ge//toond,\\ Ook //roem op// Uw be//scherming// dragen,\\ En //met Uw zegen// zijn bekroond.\\ \\ 
<sup>106:3</sup> Geef dat //mijn// oog //het goed' aan//schouw',\\ 't Welk //Gij, uit onbe//zweken trouw,\\ Uw //uitver//koor'nen //toe wilt// voegen;\\ Op//dat ik// U mijn //rotssteen// noem',\\ En //delend// in Uws //volks ge//noegen,\\ Mij //met Uw erfdeel// blij beroem'.\\ \\ 
<sup>106:4</sup> Wij heb//ben// God //op 't hoogst mis//daan;\\ Wij //zijn van 't heilspoor// afgegaan;\\ Ja, //wij en// onze //vaad'ren// tevens,\\ Ver//zuimend'// alle //trouw en// plicht,\\ Ver//gramden// God, den //God des// levens,\\ Die //zoveel wond'ren// had verricht.\\ \\ 
<sup>106:5</sup> Onz' ou//ders,// in //Egypte//land,\\ Be//veiligd door Zijn// sterke hand,\\ Ver//gaten// al Zijn //gunstbe//wijzen;\\ Zij //morden// aan de //Rode// Zee,\\ In //plaats van// 's HEEREN //gunst te// prijzen;\\ Dies //dreigde hen een// zwaarder wee.\\ \\ 
<sup>106:6</sup> Doch om //Zijns// naams //wil, om Zijn// macht\\ Te //tonen aan dat// dwaas geslacht,\\ Schold //Hij de// zee, dat //z' uit moest// drogen;\\ Hij //deed hen// langs haar //gronden// gaan,\\ En //toond' aan// 's vijands //heir 't ver//mogen,\\ Dat //hen in nood had// bijgestaan.\\ \\ 
<sup>106:7</sup> De waat'//ren// keer//den in hun// kolk;\\ Waar //paard en ruiter,// vorst en volk,\\ Tot //één toe,// in den //vloed ver//smoorden.\\ Toen //had gans// Isrel //juichens//stof,\\ Toen, //toen ge//loofden //z' aan Gods// woorden;\\ Toen //zong al 't volk des// Hoogsten lof.\\ \\ 
<sup>106:8</sup> Maar zij //ver//ga//ten 's HEEREN// werk;\\ Zij //stelden hunnen// God een perk;\\ Zij //wilden// in Hem //niet be//rusten;\\ Maar //durfden// in de //wilder//nis\\ Zijn //macht be//proeven, //door hun// lusten,\\ En //'t hunk'ren naar E//gypte's dis.\\ \\ 
<sup>106:9</sup> Toen heeft //Hij// hen //met vlees ge//voed.\\ Maar //zond hun ziel, bij// d' overvloed,\\ Een //mager//heid, die //z' uit deed// teren.\\ Zij //dorsten// Mozes //'t hoog be//wind,\\ En //Aron// 't priester//ambt des// HEEREN,\\ Be//nijden, door hun// waan verblind.\\ \\ 
<sup>106:10</sup> Maar 't aard//rijk// o//pende zijn// mond,\\ Waar//mee 't Abirams// volk verslond,\\ En //Dathans// snode //vloekver//wanten;\\ Een //vuurgloed// stak de //tenten// aan\\ Van //'t godd'loos// rot, aan //alle// kanten,\\ En //deed het door de// vlam vergaan.\\ \\ 
<sup>106:11</sup> Zij maak//ten// zich, //den HEER ten// spot,\\ Een //kalf bij Horeb// tot een god,\\ Waar//voor zij// zich eer//biedig// bogen;\\ Een //os, die// gras eet //op het// veld,\\ Een //beeld, o// gruwel //in Gods// ogen,\\ Werd //toen aan Hem ge//lijk gesteld.\\ \\ 
<sup>106:12</sup> Hun hart //ver//gat //den Opper//heer,\\ Hun //dierb'ren Heiland,// die weleer\\ Hen //redde// van d' E//gypte//naren;\\ Die //wond'ren// deed in //'t land van// Cham,\\ Zich //vrees'lijk// maakt' in //'t ruim der// baren,\\ En //Faro 't levens//licht benam.\\ \\ 
<sup>106:13</sup> Toen dreig//de// God //hen met den// dood;\\ En //nimmer waren// z' in dien nood\\ Zijn //hoogge//duchte //wraak ont//weken,\\ Zo //Mozes,// Zijn ver//koren// held,\\ Zich //niet bij// God, met //ernstig// smeken,\\ Voor //hen had in de// bres gesteld.\\ \\ 
<sup>106:14</sup> Zij heb//ben// 't lang//gewenste// land\\ Ver//smaad uit strafbaar// onverstand,\\ En //niet ge//loofd aan //'s HEEREN// woorden;\\ Zij //morden// daag'lijks //in hun// tent,\\ De//wijl zij// naar Zijn //stem niet// hoorden,\\ Hoe //duid'lijk ook aan// hen bekend.\\ \\ 
<sup>106:15</sup> Dies zwoer //d' Al//mach//tige, dat// Hij\\ Die //snoden in de// woestenij\\ Zou //neder//vellen //en ver//derven;\\ Ja, //dat Hij// hen, met //al hun// zaad,\\ Zou //bij de// heid'nen //om doen// zwerven,\\ Van //elk gevloekt, van// elk versmaad.\\ \\ 
<sup>106:16</sup> Zij heb//ben// zich //voor 't vloekal//taar,\\ Ver//leid door Moabs// docht'renschaar,\\ Tot //Baal-//Peors //dienst be//geven;\\ Zij //aten// 's afgods //offe//rand';\\ Doch //'t kostt' aan// duizen//den het// leven:\\ Gods //wraak ontstak in// fellen brand.\\ \\ 
<sup>106:17</sup> Toen weer//de// Pi//nehas de// straf,\\ Die, //moedig, 't recht vol//doening gaf,\\ En //'t eerloos// bloed langs //d' aard' deed// stromen.\\ Die //daad, ten// zoen voor //'t volk vol//bracht,\\ Deed //hem een// eeuwig' //eer be//komen,\\ Die //stand hield bij zijn// nageslacht.\\ \\ 
<sup>106:18</sup> Zij terg//den,// twis//tend, Gods ge//nâ\\ Bij //'t wonderwater// Meriba\\ Ver//bitter//den den //knecht des// HEEREN;\\ Hij //sprak in// onbe//dachtzaam//heid;\\ Dies //moest hij// 't vruchtbaar //land ont//beren,\\ Den //gansen volke// toegezeid.\\ \\ 
<sup>106:19</sup> Zij spaar//den// vol//ken, tot Gods// hoon,\\ Die //Hij bevolen// had te doôn;\\ En, //aan der// heid'nen //stam ver//bonden,\\ Ver//vielen// zij tot //afgods//dienst,\\ En //wrochten// door ge//lijke// zonden\\ Zich//zelf een strik, op// 't onvoorzienst.\\ \\ 
<sup>106:20</sup> Men zag //hen// zelfs, //door drift ver//blind,\\ Hun //dierbaar kroost, hoe// teer bemind,\\ Den //duive//len ten //offer// brengen;\\ Men //zag hen,// trouw'loos //en ver//woed,\\ Op //Kanâns// vloekal//taren// plengen\\ Der //kinderen on//schuldig bloed.\\ \\ 
<sup>106:21</sup> Die on//na//tuur//lijk' offe//rand',\\ Die //bloedschuld, bracht een// smet op 't land;\\ Zij //werden// onrein //door hun// daden,\\ Door //hoere//rij en //vuil ge//drag;\\ Zij //durfden// Isrels //God ver//smaden,\\ Maar //beelden toonden// zij ontzag.\\ \\ 
<sup>106:22</sup> Dit al//les// spoor//de God tot// wraak;\\ Zijn //volk, Zijn erf, Zijn// hoogst vermaak,\\ Werd //nu een// gruwel //in Zijn// ogen;\\ Hij //gaf hen// in der //heid'nen// macht,\\ Waar//door zij// zonder //mede//dogen,\\ In //slaafse keet'nen// zijn gebracht.\\ \\ 
<sup>106:23</sup> Hun vij//and// heeft //hen wreed ver//drukt;\\ Zij //lagen jammer//lijk gebukt;\\ En //schoon d' Al//goedheid, //op hun// smeken,\\ Hun //rampen// dikwijls //heeft ge//weerd,\\ Zij //zijn weer// telkens //afge//weken,\\ En //door hun zonden// uitgeteerd.\\ \\ 
<sup>106:24</sup> Nochtans //was// God //met hen be//gaan;\\ Hij //zag hun angst, hun// tranen aan,\\ En //hunner// hate//ren ver//woedheid;\\ Hij //dacht aan// Zijn ge//staafd ver//bond,\\ En //had be//rouw, naar //al Zijn// goedheid,\\ Meê//dogendheid met// Isrels wond.\\ \\ 
<sup>106:25</sup> Dies hebt //G', o// God, //hun last ver//licht,\\ Zelfs //voor huns vijands// aangezicht;\\ Ver//los ons// ook, als //onze// vaad'ren;\\ Wil //ons, nog// over//al ver//spreid,\\ Ge//nadig// weer bij//een ver//gaad'ren;\\ Zo //word' Uw naam en// roem verbreid.\\ \\ 
<sup>106:26</sup> Geloofd //zij// Is//rels grote// God.\\ Zijn //gunst schenk' ons dit// heilgenot;\\ Zo //zullen// wij Zijn //goedheid// danken.\\ Dat //al wat// leeft, Hem //eeuwig// eer'!\\ Al //'t volk zegg'// "Amen" //op mijn// klanken;\\ Juich, //aarde, loof den// Opperheer!