====== Psalm 109 ======
<sup>109:1</sup> O God, zo //waardig mijn ge//zangen,\\ Zwijg //niet, laat mij mijn recht er//langen;\\ De boze, //die bedrog durft// plegen,\\ Staat, wars van //deugd, mij bit//ter //te//gen;\\ Hij //heeft zijn mond wijd// opgedaan,\\ Mij //met een valse tong ver//raân.\\ \\ 
<sup>109:2</sup> Z' omringden //mij met boze// woorden,\\ Die //mij, als priemen, 't hart door//boorden;\\ Ik werd op //'t allerfelst be//streden;\\ Verdrukt, mis//handeld te//gen //re//den;\\ 'k Heb //voor mijn liefde// haat behaald;\\ Ik //bad, maar 'k werd met vloek be//taald.\\ \\ 
<sup>109:3</sup> Zij hebben //kwaad voor goed ver//golden,\\ Voor //liefde haat; mijn deugd ge//scholden.\\ Gij, God der //wraak, straf dezen// boze,\\ Stel over //hem een god//de//lo//ze;\\ De //satan bied' hem// tegenstand,\\ En //sta aan zijne rechter//hand.\\ \\ 
<sup>109:4</sup> Verklaar hem //schuldig in 't ge//richte;\\ Ver//drijf hem van Uw aange//zichte;\\ Houd zijn ge//beden zelfs voor// zonden;\\ Hij heeft zich //tegen God// ver//bon//den;\\ Ver//kort zijn dagen;// vel hem neer;\\ Een //ander neem' zijn ambt en// eer.\\ \\ 
<sup>109:5</sup> Laat zijne //kinderen als// wezen,\\ Zijn //vrouw als weduw' hulp'loos// vrezen;\\ Laat hier en //ginds zijn kind'ren// zwerven,\\ Steeds beed'len //en de nood//druft //der//ven,\\ Die //'t huisgezin, ge//smaad, gevloekt,\\ Uit //zijn verwoeste plaatsen// zoekt.\\ \\ 
<sup>109:6</sup> Al wat hij //heeft, hoe hij moog'// klagen,\\ Word' //om zijn schulden aange//slagen;\\ Hij zie de //vrucht van al zijn// sloven\\ Door woeste //vreemdelin//gen //ro//ven;\\ Dat //niemand hem in// nood verblij',\\ Of //zijnen wezen gunstig// zij.\\ \\ 
<sup>109:7</sup> Laat kwaad op //kwaad zijn huis om//ringen;\\ Roei //uit al zijn nakome//lingen;\\ En dat in //'t volgende ge//slachte\\ Elk hun ver//storven naam// ver//ach//te;\\ Der //vaad'ren misdaad// zelfs verschaff'\\ Den //HEERE reden tot zijn// straf.\\ \\ 
<sup>109:8</sup> Dat niets uit //Gods gedachte//nisse\\ De //zonde zijner moeder// wisse;\\ Laat die, door //God hun toege//rekend,\\ Gedurig //staan voor Hem// ge//te//kend;\\ Dat //God daarover// steeds Zich belg',\\ En //hunnen naam van d' aard' ver//delg';\\ \\ 
<sup>109:9</sup> Omdat hij, //tegen zijn ge//weten,\\ Het //weldoen trouw'loos heeft ver//geten,\\ En de el//lendigen en// armen\\ Vervolgd' in //plaats van zich// t' er//bar//men;\\ Ja, //den verslage//ne van geest\\ Is //tot een moordenaar ge//weest.\\ \\ 
<sup>109:10</sup> Hij heeft den //vloek op zich ge//nomen:\\ Laat //dan dien vloek hem over//komen;\\ Hij heeft geen //lust gehad tot// zegen;\\ Dies word' die //nooit van hem// ver//kre//gen;\\ Maar //dat de vloek hem// overdekk',\\ En //tot een aak'lig kleed ver//strekk'.\\ \\ 
<sup>109:11</sup> Laat dien, om //al zijn hande//lingen,\\ Tot //in zijn hart, als water,// dringen;\\ Als olie, //rijkelijk ge//schonken,\\ En door de //beend'ren in//ge//dron//ken;\\ Dat //hem die vloek zijn// deksel geev',\\ En //als een gordel aan hem// kleev'.\\ \\ 
<sup>109:12</sup> Dit loon krijg' //elk, van 's HEEREN// handen,\\ Die //zo godd'loos mij aan durft// randen,\\ En met zijn //lastertong mij// doden!\\ Maar Gij, o //HEER, o God// der //go//den,\\ Dat //Uwe hand mij// heil bestell';\\ Doe //om Uws naams wil aan mij// wèl.\\ \\ 
<sup>109:13</sup> Uw gunst is //groot, zij is be//stendig.\\ Ver//los mij dan, ik ben el//lendig,\\ Nooddruftig, //'k voel mijn kracht ver//broken,\\ Mijn hart met //wond op wond// door//sto//ken;\\ Ik //ga gelijk de// schaduw heen,\\ Wan//neer de zon snelt naar be//neên.\\ \\ 
<sup>109:14</sup> Gelijk een //sprinkhaan, omge//dreven,\\ Berg //ik nu hier, dan daar, mijn// leven;\\ Mijn knieën //weig'ren mij te// schragen,\\ En 't afge//matte lijf// te //dra//gen;\\ Mijn //vlees is mager,// uitgeteerd,\\ Zo//dat het alle vet ont//beert.\\ \\ 
<sup>109:15</sup> Al ben ik //met die smart be//laden,\\ Nog //gaan zij voort met mij te// smaden,\\ Met mij, al //schimpende, te// groeten;\\ Zij schudden //'t hoofd, die mij// ont//moe//ten.\\ O //HEER, help mij, die// U verbeidt,\\ Naar //Uwe goedertieren//heid.\\ \\ 
<sup>109:16</sup> Opdat zij //weten en be//lijden,\\ Dat //Uwe hand mij wil be//vrijden,\\ Dat Gij, o //HEER, mijn recht doet// gelden.\\ Laat hen dan //vloeken, last'//ren, //schel//den;\\ Maar //zegen Gij mij,// o mijn God;\\ Gij //zijt mijn erfdeel, en mijn// lot.\\ \\ 
<sup>109:17</sup> Beschaam hun //raadslag t' allen// tijde;\\ Maar //dat het heil Uw knecht ver//blijde;\\ Dat schande //mijnen vijand// dekke,\\ Dat schaamte //hem ten kleed// ver//strek//ke,\\ Dat //zij hem tot een// mantel dien',\\ Waar//mee wij hem omhangen// zien.\\ \\ 
<sup>109:18</sup> Ik zal den //HEER op 't hoogste// prijzen;\\ 'k Zal //Hem bij velen eer be//wijzen;\\ Want Hij zal //zich gewis er//barmen,\\ En staan ter //rechterhand// des //ar//men;\\ Hem //redden uit het// snood gericht,\\ Waar //'t vonnis tot zijn doodstraf// ligt.