====== Psalm 119 ======
119:1 Wel//zalig// zijn d' op//rechten van ge//moed,\\ Die, //onge//veinsd, des //HEEREN wet be//trachten;\\ Die //Hij op// 't spoor der //godsvrucht wand'len// doet;\\ Wel//zalig// die, bij //dagen en bij// nachten,\\ Gods //wil be//peinst, en //Hem als 't hoogste// goed,\\ Van //harte// zoekt met //ingespannen// krachten.\\ \\
119:2 Die, //wars van// 't kwaad, niet //in de zonde// leeft,\\ Maar //zijnen// gang be//stiert naar 's HEEREN// wetten.\\ Gij, //grote// God, die //ons bevelen// geeft,\\ Gij //eist, dat// w' op Uw //woord gestadig// letten,\\ En //dat w' ons// hart, aan //Uwen wil ver//kleefd,\\ Ge//durig//lijk op //Uwe wegen// zetten.\\ \\
119:3 Och, //schonkt Gij// mij de //hulp van Uwen// Geest!\\ Mocht //die mij// op mijn //paân ten leidsman// strekken!\\ 'k Hield //dan Uw// wet, dan //leefd' ik onbe//vreesd;\\ Dan //zou geen// schaamt' mijn //aangezicht be//dekken,\\ Wan//neer ik// steeds op//merkend waar' ge//weest,\\ Hoe //Uw ge//boôn mij //tot Uw liefde// wekken.\\ \\
119:4 Ik //zal, op//recht van //hart, Uw naam, o// HEER,\\ Ge//staâg den// roem van //Uwe grootheid// geven,\\ Als //ik 't ge//zag en //'t heilig oogmerk// leer\\ Van //'t vlekk'loos// recht, door //Uwe hand be//schreven.\\ 'k Zal //Uw ge//boôn be//waren tot Uw// eer;\\ Ver//laat mij// toch niet //gans'lijk in dit// leven.\\ \\
119:5 Waar//mede// zal de //jongeling zijn// pad,\\ Door //ijdel//heên om//singeld, rein be//waren?\\ Ge//wis, als// hij het //houdt naar 't heilig// blad.\\ U //zoekt mijn// hart, mijn //oog blijft op U// staren;\\ Laat //mij van// 't spoor, in //Uw geboôn ver//vat,\\ Niet //dwalen,// HEER, laat //mij niet hulp'loos// varen.\\ \\
119:6 'k Heb //in mijn// hart Uw //rede wegge//legd,\\ Op//dat ik// mij mocht //wachten voor de// zonden.\\ Gij //zijt, o// HEER, ge//zegend; leer Uw// knecht\\ Door //'t Godd'lijk// woord, een //helder licht be//vonden,\\ En //door Uw// Geest, al //d' eisen van Uw// recht;\\ Zo //wordt Uw// eer nooit //stout door mij ge//schonden.\\ \\
119:7 'k Heb //and'ren// al de //rechten van Uw// mond\\ Met //lust ver//teld, hen //vlijtig onder//wezen;\\ Uit //al den// schat van //'t grote wereld//rond\\ Is //nooit de// vreugd in //mijn gemoed ge//rezen,\\ Die //'k steeds in// Uw ge//tuigenissen// vond,\\ Door //mij be//tracht, en //and'ren aange//prezen.\\ \\
119:8 Ik //zal, o// God, be//peinzen Uwe// wet,\\ In //'t onder//zoek van //Uw bevelen// waken;\\ Ter//wijl mijn// ziel op //Uwe paden// let.\\ In //Uw ge//boôn zal //zich mijn geest ver//maken,\\ En, //daar ik// hulp ver//wacht op mijn ge//bed,\\ Uw //heilig// woord ver//geten, noch ver//zaken.\\ \\
119:9 Doe //bij Uw// knecht wel//dadigheid, o// HEER,\\ Op//dat ik// leev', Uw //woorden moog' be//waren,\\ En //dat Uw// Geest mij //ware wijsheid// leer',\\ Mijn //oog ver//licht', de //nevels op doe// klaren;\\ Dat //mijne// ziel de //wond'ren zie en// eer',\\ Die //in Uw// wet al//om zich open//baren.\\ \\
119:10 Ik //ben, o// HEER, een //vreemd'ling hier be//neên;\\ Laat //Uw ge//boôn op //reis mij niet ont//breken,\\ Daar //mijne// ziel, om//ringd door duister//heên,\\ Zo //dikwijls// van ver//langen is be//zweken,\\ Om //U te// zien ter //hoge vierschaar// treên,\\ Tot //straf van// hen, die //snood zijn afge//weken.\\ \\
119:11 Gij //scheldt en// straft ver//vloekte hovaar//dij,\\ Ge//wend zo// wijd van //Uw geboôn te// dwalen.\\ Dat //toch Uw// gunst mijn //ziel van smaad be//vrij',\\ Die //op mijn// hoofd ver//acht'lijk neer zou// dalen;\\ Daar //'k U mijn// dienst, naar //Uw getuig'nis,// wij',\\ Om //nooit Uw// straf mij //op den hals te// halen.\\ \\
119:12 Wan//neer ik// zelfs door //vorsten werd be//ticht,\\ In //'t hoog ge//stoelt' op //Uwen knecht ge//beten,\\ Heb //ik mijn// weg naar //Uw geboôn ge//richt,\\ En //die be//tracht met //een oprecht ge//weten;\\ Ook //waren// zij mijn //raadslien en mijn// licht;\\ 'k Heb, //met ver//maak, mijn //tijd daarin ge//sleten.\\ \\
119:13 Hoe //kleeft mijn// ziel aan //'t stof! Ai, zie mijn// nood;\\ Her//stel mij,// doe mij //naar Uw woord her//leven.\\ 'k Lei //voor Uw// oog mijn //weg en handel// bloot;\\ En //welk een// angst mij //immermeer deed// beven,\\ Gij //hebt ver//hoord; maak //voorts Uw weldaân// groot,\\ En //laat Uw// wet mij //onderrichting// geven.\\ \\
119:14 Och, //dat ik// klaar en //onderscheiden// zag,\\ Hoe //'k mij naar// Uw be//velen moet ge//dragen,\\ Uw //wond'ren// recht be//trachten dag aan// dag!\\ Mijn //ziel druipt// weg van //treurigheid en// klagen;\\ Ai, //richt mij// op, ver//ander mijn ge//klag;\\ Wil, //naar Uw// woord, mij //gunstig onder//schragen.\\ \\
119:15 Weer //snood be//drog, o //God, van mijn ge//moed;\\ Laat //Uw ge//nâ mij //Uwe wetten// leren.\\ Ik //kies den// weg der //waarheid voor mijn// voet,\\ Om //mij van// 't pad der //zonden af te// keren;\\ Uw //rechten,// die zo //heilig zijn en// goed,\\ Steld' //ik mij// voor; die //wil ik need'rig// eren.\\ \\
119:16 Mijn //hart kleeft// vast aan //waarheid en aan// deugd;\\ Het //zal op// uw ge//tuigenissen// hopen;\\ Be//schaam mij// niet; wil //mij, in U ver//heugd,\\ Tot //Uwe// vrees, o //HEER, gestadig// nopen.\\ Als //Gij mijn// hart ver//wijdt door ware// vreugd,\\ Zal //ik het// pad van //Uw geboden// lopen.\\ \\
119:17 Leer //mij, o// HEER, den //weg, door U be//paald;\\ Dan //zal ik// dien ten //einde toe be//waren;\\ Geef //mij ver//stand, met //Godd'lijk licht be//straald;\\ Dan //zal mijn// oog op //Uwe wetten// staren;\\ Dan //houd ik// die, hoe //licht mijn ziel ook// dwaalt;\\ Dan //zal zich// 't hart met //mijne daden// paren.\\ \\
119:18 Doe //mij op// 't pad van //Uw geboden// treên;\\ Schraag //op dat// spoor mijn //wankelende// gangen;\\ Daar //strekt zich// al mijn //lust en liefde// heen.\\ Ai, //neig mijn// hart en //vurig zielsver//langen,\\ O //HEER, naar// Uw ge//tuigenis al//leen;\\ Laat //gierig//heid mij //in haar strik niet// vangen.\\ \\
119:19 Wend, //wend mijn// oog van //d' ijdelheden// af;\\ Ver//leven//dig mijn //hart door Uwe// wegen;\\ Dat //mij 't be//treên dier //paden vreugd ver//schaff'.\\ Be//vestig// toch aan //Uwen knecht den// zegen,\\ Waar//toe Uw// woord hem //blijde hope// gaf;\\ Hij //is op//recht tot //Uwe vrees ge//negen.\\ \\
119:20 Weer //van mij// af de //smaadheid, die ik// vrees;\\ Uw //rechten,// HEER, zijn //goed en vrij van// vlekken,\\ Waa//rom ik// die ge//staâg als heilig// prees.\\ Zie //al mijn// lust tot //Uw bevel zich// strekken;\\ Och, //dat er// kracht en //leven in mij// reez'!\\ Wil //die door// Uw ge//rechtigheid ver//wekken.\\ \\
119:21 Dat //mij, o// HEER, Uw //goedertieren//heid\\ Toch //over//koom', naar //Uw belofte//nissen;\\ Dan //geef ik// aan mijn //smader juist be//scheid;\\ Dan //zal hij// op zijn //schimp geen antwoord// missen;\\ Want //ik ver//trouw op //'t woord, mij toege//zeid;\\ Geen //leed zal// 't ooit uit //mijn geheugen// wissen.\\ \\
119:22 Ai, //ruk het// woord der //waarheid niet te// zeer\\ Van //mijnen// mond; ik //hoop op Uwe// rechten,\\ Waa//rin Gij// trouw ge//zorgd hebt voor Uw// eer;\\ Dan //houd ik// steeds, o //God, met al Uw// knechten,\\ Uw //heil'ge// wet; dan //zal ik meer en// meer\\ Daar //eeuwig// en al//toos het hart aan// hechten.\\ \\
119:23 Dan //wandel// ik vol //moeds op ruimer// baan,\\ Om//dat mijn// ziel ge//zocht heeft Uw be//velen;\\ Dan //doe ik// zelfs aan //koningen ver//staan,\\ Hoe//zeer mij// Uw ge//tuigenissen// strelen;\\ Dan //zal ik// mij niet //schamen, noch Uw// daân\\ Uit //slaafs ont//zag of //dwaze vrees ver//helen.\\ \\
119:24 'k Zal //Uw ge//boôn, die //ik oprecht be//min,\\ Mijn //hoogst ver//maak, mijn //zielsgenoegen// achten;\\ Ik //reken// die mijn //allergrootst ge//win;\\ Ik //grijp er// naar, en //zal er heil uit// wachten;\\ Ik //heb ze// lief en //zal met hart en// zin,\\ Al //'t geen Gij// ooit hebt //ingezet, be//trachten.\\ \\
119:25 Ge//denk aan// 't woord, ge//sproken tot Uw// knecht,\\ Waa//rop Gij// mij ver//wachting hebt ge//geven;\\ Dit //is mijn// troost, in //druk mij toege//legd,\\ Dit //leert mijn// ziel U //achteraan te// kleven;\\ Al //'t geen Uw// mond aan //mij had toege//zegd,\\ Gaf //aan mijn// hart ver//troosting, geest en// leven.\\ \\
119:26 't Ho//vaardig// volk heeft //mij op 't felst be//spot;\\ 'k Ben //echter// niet van //Uwe wet ge//weken;\\ Ik //dacht, o// HEER, aan //hun rampzalig// lot,\\ En //Uw ge//richt, van //ouds af reeds ge//bleken.\\ Hoe //kort van// duur is //al het aards ge//not!\\ 'k Heb //mij ge//troost, mijn //ziel is niet be//zweken.\\ \\
119:27 Daar //ik moet// zien, hoe //snoodaards Uwe// wet\\ Ver//laten,// heeft be//roering mij be//vangen;\\ Maar //van het// recht, dat //Gij hebt inge//zet,\\ Heb //ik ge//maakt mijn //blijde lofge//zangen;\\ In //vreemd'ling//schap heeft //niets die vreugd be//let,\\ Wat //nijpend// leed daar //mijn gemoed mocht// prangen.\\ \\
119:28 'k Heb, //HEER, des// nachts aan //Uwen naam ge//dacht,\\ Uw //wet be//waard, Uw //deugden niet ver//geten;\\ Dat //heil, dien// troost hebt //Gij mij toege//bracht,\\ En //zoveel// tijds heb //ik met vreugd ge//sleten,\\ Om//dat ik// Uw be//velen nam in// acht,\\ En //die be//waard' in //een oprecht ge//weten.\\ \\
119:29 De //HEER is// mijn ge//noegzaam deel, mijn// goed;\\ Ik //heb ge//zegd: "Ik //zal Uw woord be//waren".\\ 'k Heb //U ge//beên met //mijn geheel ge//moed,\\ Dat //zich Uw// heil aan //mij mocht open//baren;\\ Wees //naar Uw// woord ge//nadig; ai, be//hoed,\\ Be//hoed Uw// knecht, en //red hem uit ge//varen.\\ \\
119:30 Ik //heb be//daard mijn //wegen nage//gaan,\\ Mijn //voet ge//keerd tot //Uw getuige//nissen,\\ En //mij ge//haast, die //paden in te// slaan,\\ Waa//rin mijn// ziel zich //nimmer kan ver//gissen;\\ 'k Heb //niet ver//traagd, om //op die effen// baan,\\ Het //doel van// Uw ge//boden niet te// missen.\\ \\
119:31 Een //godd'loos// rot heeft //mij ten roof ge//steld;\\ Noch//tans heb// ik Uw //wetten niet ver//geten;\\ Te //midder//nacht heb //ik Uw lof ver//meld;\\ Dan //sta ik// op, om //met een blij ge//weten\\ Het //recht, dat// Uw ge//rechtigheid ver//zelt,\\ Tot //Uwen// roem ten //breedste uit te// meten.\\ \\
119:32 Ik //ben een// vriend, ik //ben een metge//zel\\ Van //allen,// die Uw //naam ootmoedig// vrezen,\\ En //leven// naar Uw //Goddelijk be//vel.\\ O //HEER, hoe// wordt Uw //goedheid ooit vol//prezen!\\ Gij //doet op// aard' aan //alle scheps'len// wèl;\\ Och, //wierd ik// in Uw //wetten onder//wezen!\\ \\
119:33 Gij //hebt veel// goeds bij //Uwen knecht ge//daan;\\ Hem, //naar Uw// woord, ge//red uit al zijn// noden;\\ Leer //mij, o// HEER, een //goeden zin ver//staan,\\ En //weten//schap, der //dwazen waan ont//vloden;\\ Wijs //Gij mij// zelf den //weg der waarheid// aan,\\ Naar//dien ik// heb ge//loofd aan Uw ge//boden.\\ \\
119:34 'k Sloeg, //eer ik// werd ver//drukt, het dwaalspoor// in;\\ Maar //nu, ge//leerd, houd //ik Uw woord en// wegen.\\ Wat //zijt Gij// goed! Wat //schenkt Uw mensen//min\\ Aan //ieder,// die U //vreest, al milden// zegen!\\ Leer //mij Uw// wet in //haren rechten// zin,\\ En //maak mijn// hart tot //Uw geboôn ge//negen.\\ \\
119:35 't Hoog//moedig// volk dicht //leugens tegen// mij;\\ Doch //ik be//waar van //harte Uw be//velen.\\ Hun //hart is// vet als //smeer, vol hovaar//dij;\\ Dies //zullen// zij in //Uwe gunst niet// delen;\\ Maar //Uwe// wet, waa//rin ik mij ver//blij',\\ Zal //met het// zoetst ver//maak mijn zinnen// strelen.\\ \\
119:36 't Is //goed voor// mij, ver//drukt te zijn ge//weest,\\ Op//dat ik// dus Uw //Godd'lijk recht zou// leren;\\ Sinds //heeft mijn// hart voor //hovaardij ge//vreesd.\\ Ai, //doe mij// steeds Uw //wil als heilig// eren;\\ Ver //boven// goud en //zilver, en wat// meest\\ Den //mens be//koort, zal //ik Uw wet waar//deren.\\ \\
119:37 Uw //hand heeft// mij ge//maakt en toebe//reid;\\ Ai, //maak mij// ook ver//standig in Uw// wetten;\\ Zo //leer ik// Uw ge//boôn en heilig//heid.\\ Al //wie U// vreest, zal //op mijn heilstaat// letten,\\ Ver//heugd, dat// ik, door //Uwe hand ge//leid,\\ Niet //vrucht'loos// op uw //woord mijn hoop mocht// zetten.\\ \\
119:38 Ik //weet, o// HEER, dat //Uw gerichten// zijn\\ Ge//rechtig//heid, en //Gij mij liet ver//drukken\\ Uit //enk'le// trouw. Och, //dat Uw gunst ver//schijn',\\ Om //mij uit// angst en //nijpend leed te// rukken!\\ Troost //mij, Uw// knecht, die //nu angstvallig// kwijn;\\ Mij //is die// troost be//loofd in onge//lukken.\\ \\
119:39 Breng //over// mij al //Uw barmhartig//heên,\\ Op//dat ik// leev'; want //al mijn verge//noegen,\\ Al //mijn ver//maak, is //in Uw wet al//leen.\\ Be//schaam, die// zo ho//vaardig zich ge//droegen,\\ Wier //leugen//tong zo //vals mij heeft be//streên;\\ Doch //ik wil// mij naar //Uw geboden// voegen.\\ \\
119:40 Dat //ieder,// die U //vreest, zich tot mij// keer',\\ Die //kundig// is in //Uw getuige//nissen.\\ Maak, //dat mijn// hart op//recht Uw lessen// eer';\\ Dat //niets die// ooit uit //mijne ziel moog'// wissen,\\ Op//dat ik// niet be//schaamd word'; laat, o// HEER,\\ Laat //mij die// gunst op //aarde nimmer// missen.\\ \\
119:41 Mijn //ziel be//zwijkt, zij //is gans afge//mat,\\ Daar //z' aan Uw// heil met //al haar lust blijft// hangen,\\ Waa//rop Uw// woord mij //hoop gegeven// had.\\ Mijn //ogen// zijn be//zweken van ver//langen\\ Naar //'t geen mij// was be//loofd, terwijl ik// bad:\\ "Wan//neer, o// God, zal //ik Uw troost ont//vangen?"\\ \\
119:42 Ik //ben, he//laas, een //leed'ren zak ge//lijk,\\ Die //al zijn// vocht heeft //in den rook ver//loren;\\ Hoe//wel ik// niet van //Uwe wetten// wijk.\\ Hoe//lang blijft// nog Uw //knecht dit leed be//schoren?\\ Wan//neer zult// Gij, op//dat mijn onschuld// blijk',\\ Hen //rechten,// die mijn //rust, uit wrevel,// storen?\\ \\
119:43 Een //listig// volk heeft, //boos en trots van// aard,\\ Tot //mijnen// val een //diepen put ge//graven;\\ Hoe//zeer Uw// wet daar//tegen zich ver//klaart.\\ Al //Uw ge//boôn zijn //waarheid; 'k wil die// staven.\\ Ik //word ver//volgd, met //leugentaal be//zwaard;\\ Help //mij, o// HEER, ten //spijt dier zonde//slaven.\\ \\
119:44 Zij //hebben// mij bij//kans op aard' ver//nield,\\ Maar //ik bleef// Uw be//velen dierbaar// achten.\\ Ai, //beur mij// op; laat //mij, met moed be//zield,\\ Weer //leven,// en op //Uwe goedheid// wachten;\\ Dan //zal ik// steeds, daar //mij Uw trouw be//hield,\\ 't Ge//tuige//nis van //Uwen mond be//trachten.\\ \\
119:45 O //HEER, Uw// woord be//staat in eeuwig//heid,\\ Daar //'t hemel//heir zich //schikt naar Uw be//velen;\\ In //Uwe// trouw, zo //gunstig toege//zeid,\\ Zal //elk ge//slacht, ja //'t eind der eeuwen// delen;\\ Deez' //aard' is// hecht door //Uwe hand be//reid;\\ Haar //stand blijft// vast, al //wiss'len haar to//nelen.\\ \\
119:46 De //hemel// blijft nog //met den aardkloot// staan,\\ Naar //Uw be//vel; zij //alle zijn Uw// knechten.\\ Ik //waar' reeds// lang in //mijnen druk ver//gaan,\\ In//dien ik// mij met //Uwe wet en// rechten,\\ Tot //mijn ver//maak en //troost, niet had be//raân,\\ Om //aan Uw// trouw al//leen mijn hoop te// hechten.\\ \\
119:47 'k Ben //eeuwig//lijk ge//dachtig aan Uw// woord,\\ Want //ik ont//ving door //Uw bevelen// 't leven.\\ 'k Ben //d' Uwe,// HEER; ge//leid mij onge//stoord;\\ Be//houd mij// toch, naar //'t woord aan mij ge//geven;\\ Ik //heb met// lust Uw //wetten nage//spoord,\\ En //die ge//zocht, door //Uwen Geest ge//dreven.\\ \\
119:48 Der //bozen// schaar heeft //lang op mij ge//wacht,\\ Om //mij te// doen ver//gaan in mijn el//lenden;\\ Ik //neem op// Uw ge//tuigenissen// acht.\\ Waar //ik het// oog op //aarde heen moog'// wenden,\\ 't Vol//maaktste// vindt een //eind', en derft zijn// kracht,\\ Maar //Uw ge//bod is //wijd, en zal nooit// enden.\\ \\
119:49 Hoe //lief heb// ik Uw //wet! Het is mijn// doel,\\ Den //gansen// dag haar //ijvrig te be//trachten.\\ Hoe //listig// ook mijn //snode vijand// woel',\\ 'k Heb //wijzer// geest en //edeler ge//dachten\\ Door //Uw ge//boôn, wier //kracht ik staâg ge//voel,\\ Die //'k eeuwig// zal met //heil'gen eerbied// achten.\\ \\
119:50 Ik //over//tref mijn //leraars in be//leid,\\ Want //ik be//tracht al //Uw getuige//nissen;\\ Ik //over//tref zelfs //in voorzichtig//heid\\ De //grijsaards,// die de //ware godsvrucht// missen;\\ 'k Be//waard' Uw// wet, die //zulk een licht ver//spreidt,\\ En //van mijn// heil mij //best kan verge//wissen.\\ \\
119:51 Ik //heb mijn// voet ge//weerd van kwade// paân,\\ Op//dat ik// steeds Uw //woord zou onder//houden;\\ 'k Heb //mij ge//wacht die //wegen in te// slaan,\\ Die //mij van// 't spoor der //deugd verbijst'ren// zouden;\\ Want //Gij hebt// mij ge//leerd daarin te// gaan,\\ Met //allen,// die op //Uwen naam be//trouwden.\\ \\
119:52 Hoe //zoet zijn// mij Uw //redenen ge//weest!\\ Geen //honig// kon 't ge//hemelt' beter// smaken;\\ Al//leen door// Uw be//velen krijgt mijn// geest\\ Ver//stand van// God en //Goddelijke// zaken;\\ Dies //heb ik// al de //leugenpaân ge//vreesd,\\ En //zal be//drog en //slinkse wegen// wraken.\\ \\
119:53 Uw //woord is// mij een //lamp voor mijnen// voet,\\ Mijn //pad ten// licht, om //'t donker op te// klaren.\\ Ik //zwoer, en// zal dit //met een blij ge//moed\\ Be//vesti//gen, in //al mijn levens//jaren,\\ Dat //ik Uw// wet, die //heilig is en// goed,\\ Door //Uw ge//nâ be//stendig zal be//waren.\\ \\
119:54 Ik //ben op// 't diepst ver//drukt; ai, schenk mij,// HEER,\\ Ver//nieuwde// kracht, sterk //naar Uw woord mijn// leven.\\ Merk //op in// gunst, mijn //God, hoe ik U// eer;\\ Hoe //hart en// mond vrij//willig' offers// geven;\\ Ai, //zie daa//rop met //welgevallen// neer;\\ Laat //in mijn// hart Uw //rechten zijn ge//schreven.\\ \\
119:55 Mijn //ziel is// in mijn //hand, steeds in ge//vaar;\\ 'k Ver//lies noch//tans Uw //wet niet uit mijn// ogen.\\ Zij //blijft mijn// doel; en //schoon een boze// schaar\\ Mij //strikken// heeft ge//legd door list en// logen,\\ Ben //ik van// Uw be//velen hier of// daar\\ Niet //afge//dwaald, noch //tot hun kwaad be//wogen.\\ \\
119:56 Ik //heb voor// mij al //Uw getuige//nis,\\ Ter //eeuwig'// erv', vol//vaardig aange//nomen,\\ Naar//dien mijn// hart daar//door vervrolijkt// is.\\ Ik //heb ge//poogd, mijn //lusten in te// tomen,\\ En //'t hart ge//neigd, om //eeuwig en ge//wis,\\ Ten //einde// toe, Uw //wetten na te// komen.\\ \\
119:57 'k Haat //ranken,// vol van //kwaad' en bitt're// vrucht,\\ Maar //ik be//min met //al mijn hart Uw// wetten.\\ Gij //zijt mijn// schild, de //rots, waarheen ik// vlucht,\\ Gij //kunt en// wilt mijn //ondergang be//letten;\\ 'k Ver//trouwd' op// U, en //'t blijft nog staâg mijn// zucht,\\ Om //op Uw// woord mijn //vaste hoop te// zetten.\\ \\
119:58 Gij //bozen,// wijkt, op//dat ik steeds 't ge//bod\\ Van //mijnen// HEER nauw//keurig moog' be//waren.\\ Schraag //mij naar// Uw be//loften, o mijn// God,\\ Op//dat ik// leev', U //lovend' op mijn// snaren;\\ Dat //niemand// mijn ver//wachting ooit be//spott';\\ Ai, //laat die// mij toch //nooit beschaamdheid// baren.\\ \\
119:59 Wees //Gij mijn// steun, dan //zal ik, vrij van// leed,\\ Mij //dag aan// dag in //Uw geboôn ver//maken.\\ Maar //Gij, o// HEER, die //mij behoudt, ver//treedt\\ En //stoot hen// weg, die //Uwe wet ver//zaken;\\ Want //hun be//drog is //leugen; 't is ge//smeed\\ Tot //mijn ver//derf, maar //'t zal hen zelf ge//naken.\\ \\
119:60 Al //'t godd'loos// volk ver//doet G' als schuim van// d' aard'\\ Dies //zal ik// Uw ge//tuigenissen// vrezen.\\ Het //heeft mijn// ziel ver//schrikkingen ge//baard,\\ Ja, //zelfs is// mij het //haar te berg' ge//rezen,\\ Als //ik op// Uw ge//richten heb ge//staard;\\ Uw //oordeel,// HEER, kan //niet dan vrees'lijk// wezen.\\ \\
119:61 Ge//rechtig//heid en //recht heb ik ge//daan;\\ Geef //mij dan// niet in //'s onderdrukkers// handen;\\ Wees //Gij mijn// borg, en //neem de rechtzaak// aan\\ Van //Uwen// knecht, daar //Gij hem aan ziet// randen;\\ Laat //trotsaards// toch niet //stout'lijk meer be//staan\\ Mij, //naar hun// wens, te //knellen in hun// banden.\\ \\
119:62 Mijn //ogen// zijn be//zweken, rood ge//schreid,\\ In //'t uitzien// naar Uw //heil met heet ver//langen,\\ Het //heil, aan// mij recht//vaardig toege//zeid;\\ Ai, //wis dan// toch de //tranen van mijn// wangen;\\ Doe //bij Uw// knecht, naar //Uw goedgunstig//heid;\\ Leer //mij Uw// wet, dan //zal ik troost ont//vangen.\\ \\
119:63 Ik //ben Uw// knecht, geef //mij dan recht ver//stand,\\ Zo //zal ik// Uw ge//tuigenissen// leren.\\ Nu //is het// tijd, dat //'s HEEREN rechter//hand\\ Haar //kracht ver//toon', in //'t godd'loos kwaad te// weren;\\ Men //schendt Uw// wet zo //stout van allen// kant;\\ Men //schroomt niet// meer Uw //groten naam t' ont//eren.\\ \\
119:64 'k Heb //Uw ge//boôn, mijn //God, dies meer dan// goud,\\ Ja, //'t fijnste// goud, be//mind, en Uw be//velen\\ ln //alles// recht en //vlekkeloos ge//schouwd,\\ Op //'t hoogst vol//maakt tot //in hun minste// delen;\\ 'k Heb //op geen// pad der //valsheid mij be//trouwd,\\ Maar //dat ge//haat, hoe//zeer 't mijn vlees kon// strelen.\\ \\
119:65 Hoe //wonder//baar is //Uw getuige//nis!\\ Dies //zal mijn// ziel dat //ook getrouw be//waren;\\ Want //d' oop'ning// van Uw //woorden zal ge//wis,\\ Ge//lijk een// licht, het //donker op doen// klaren;\\ Zij //geeft ver//stand aan //slechten, wien 't ge//mis\\ Van //zulk een// glans een //eeuw'gen nacht zou// baren.\\ \\
119:66 Ik //heb mijn// mond be//gerig opge//daan,\\ Ik //heb ver//langd, ge//hijgd naar Uw ge//boden;\\ Zie, //zie mij// dan met //gunstig' ogen// aan,\\ En //wees mij// nu ge//nadig in mijn// noden,\\ Naar //'t recht van// hen, die, //deugdzaam van be//staan,\\ Uit //liefde// tot Uw //naam van 't kwade// vloden.\\ \\
119:67 Maak //in Uw// woord mijn //gang en treden// vast,\\ Op//dat ik// mij niet //van Uw paân moog'// keren;\\ En //wordt mijn// vlees door //'t kwade licht ver//rast,\\ Ai, //laat het// mij toch //nimmer over//heren.\\ Ver//los mij,// HEER, van //'s mensen over//last,\\ Dan //zal ik// U, naar //Uw bevelen,// eren.\\ \\
119:68 Uw //aange//zicht ver//toon' aan Uwen// knecht\\ Een //vriend'lijk// oog, een //troostrijk liefde//teken;\\ Leer //mij den// eis van //'t altoos heilig// recht.\\ Ik //stort, be//drukt, ge//hele tranen//beken,\\ Om//dat men// U ge//hoorzaamheid ont//zegt,\\ En //zich niet// schaamt Uw //wetten te ver//breken.\\ \\
119:69 Gij //zijt vol//maakt, Gij //zijt rechtvaardig,// HEER;\\ Uw //oordeel// rust op //d' allerbeste// wetten;\\ Uw //loon, Uw// straf be//antwoordt aan Uw// eer.\\ Gij //eist van// ons, dat //w' op Uw waarheid// letten;\\ Dat //wij al//toos op //hogen prijs Uw// leer\\ En //'t heilig// recht van //Uw getuig'nis// zetten.\\ \\
119:70 Mijn //ijver// heeft van //smart mij doen ver//gaan,\\ Om//dat Uw// woord zo //schand'lijk wordt ver//geten;\\ Mijn //vijand// ziet dat //met verachting// aan.\\ Uw //woord is// rein, dat //mag gelouterd// heten;\\ Uw //knecht wil// zich daar //daag'lijks mee be//raân;\\ Hij //heeft het// lief, wijl //'t hem zijn plicht doet// weten.\\ \\
119:71 Ik //ben wel// klein, ver//acht, maar niet ver//leid;\\ 'k Ver//geet in// smaad noch //armoê Uw be//velen,\\ Uw //recht, o// HEER, is //recht in eeuwig//heid;\\ Gij //zult aan// elk zijn //loon of straffen// delen;\\ Uw //wet, waa//rin zich //steeds Uw glans ver//spreidt,\\ Kan //mij door// 't licht der //zuiv're waarheid// strelen.\\ \\
119:72 Als //'t mij be//nauwd of //bang gevallen// is,\\ Dan //heb ik// mij ver//maakt in Uw ge//boden;\\ De //zuiver//heid van //Uw getuige//nis\\ Blinkt //altoos// uit, zelfs //in de zwaarste// noden;\\ Leer //mij 't ver//staan, zo //leeft mijn ziel ge//wis,\\ Het //naar ver//derf in //eeuwigheid ont//vloden.\\ \\
119:73 Ik //riep U// aan, o //HEER, met al mijn// hart;\\ Ver//hoor mij,// en ik //zal Uw wet be//waren;\\ Ik //riep U// aan, in //druk en leed ver//ward;\\ Ver//los mijn// ziel uit //angsten en ge//varen;\\ Dan //houd ik// Uw ge//tuig'nis, en in// smart\\ Zal //ik daar// troost en //wijsheid uit ver//garen.\\ \\
119:74 Ik //heb som//tijds het //scheem'rend morgen//licht\\ Ver//rast, om// U mijn //schreien te doen// horen;\\ 'k Heb //op Uw// woord ge//hoopt, en mijn ge//zicht,\\ Eer //nog het// uur der //nachtwaak was ge//boren,\\ Den //slaap ont//roofd, om, //naar mijn lust en// plicht,\\ De //wijsheid// van Uw //reed'nen na te// sporen.\\ \\
119:75 Hoor, //HEER, mijn// stem naar //Uw goedgunstig//heid,\\ En //geef mij// naar Uw //rechten kracht en// leven.\\ Zij //naad'ren// mij, wier //list mijn val be//reidt;\\ Zij //zijn in// 't kwaad, in //'t listig kwaad be//dreven,\\ En //wijken// van Uw //wet, zo wijd ver//leid,\\ Ter//wijl zij// zich aan //boosheid over//geven.\\ \\
119:76 Maar, //HEER, Gij// zijt na//bij, Gij ziet mij// aan;\\ De //waarheid// is aan //Uw geboôn ver//bonden;\\ Ik //wist van// ouds reeds //uit Uw woord en// daân,\\ Dat //al, wat// Gij ge//tuigd hebt, onge//schonden\\ En //vlekke//loos voor //eeuwig zal be//staan,\\ Ge//vestigd// op on//wankelbare// gronden.\\ \\
119:77 Zie //mijn el//lend', o //HEER, en help Uw// knecht,\\ Want //Uwe// wet is //in mijn hart ge//schreven;\\ Ai, //twist Gij// zelf mijn //twistzaak naar Uw// recht,\\ Ver//los mij,// sterk met //nieuwen moed mijn// leven,\\ Naar //'t Godd'lijk// woord, mij //gunstig toege//zegd,\\ En //mij ten// troost in //angst en druk ge//geven.\\ \\
119:78 Het //heil is// ver van //'t goddeloos ge//slacht,\\ Dat, //gans ver//vreemd van //deugd en reine// zeden,\\ Den //inhoud// van Uw //wetten niet be//tracht;\\ O //HEER, hoe//veel zijn //Uw barmhartig//heden!\\ Ai, //beur mij// op, ver//nieuw mijn levens//kracht,\\ Naar //'t Godd'lijk// recht; ver//hoor toch mijn ge//beden;\\ \\
119:79 't Ge//tal van// mijn ver//volgers is zeer// groot,\\ Van //hen, die// mij als //weêrpartijders// haten;\\ Maar //'k wijk van// Uw ge//tuig'nis in geen// nood.\\ Ik //heb ge//zien, hoe //zij, die U ver//gaten,\\ Trouw'//loosheid// doen; Gij //weet, hoe 't mij ver//droot,\\ Als //ik hen// zag Uw //heilig woord ver//laten.\\ \\
119:80 Ai, //zie, o// HEER, dat //ik Uw wet be//min;\\ Uw //gunst ver//nieuw' mijn //leven en mijn// krachten.\\ Uw //Godd'lijk// woord is //waarheid van 't be//gin;\\ Uw //recht heeft// nooit ver//andering te// wachten;\\ Dies //houd ik// dat met //een verblijden// zin;\\ Leer //door Uw// Geest mij //dat gestaâg be//trachten.\\ \\
119:81 Toen //vorsten// mij ver//volgden zonder// reên,\\ Vreesd' //ik Uw// woord, met //die Uw heil be//minden.\\ Ik //ben ver//blijd om //Uw goedgunstig//heên,\\ Die //meer en// meer mij //aan Uw dienst ver//binden;\\ 'k Vind //groter// vreugd in //Uw beloft' al//leen,\\ Dan //hij, die// ooit een //groten buit mocht// vinden.\\ \\
119:82 Ik //haat be//drog en //valsheid van ge//moed,\\ 'k Heb //in mijn// hart een //gruwel van die// zonden;\\ 'k Be//min Uw// wet, die //mijne ziel be//hoedt.\\ Ik //loof, o// HEER, aan //Uwen dienst ver//bonden,\\ U //zeven//maal des //daags, om al het// goed\\ En //'t recht, in// Uw ge//rechtigheid ge//vonden.\\ \\
119:83 Wat //vreê heeft// elk, die //Uwe wet be//mint!\\ Zij //zullen// aan geen //hinderpaal zich// stoten.\\ Ik, //HEER, die// al mijn //blijdschap in U// vind,\\ Hoop //op Uw// heil met //al Uw gunstge//noten;\\ 'k Doe //Uw ge//boôn op//recht en welge//zind;\\ Uw //liefde//dienst heeft //mij nog nooit ver//droten.\\ \\
119:84 Mijn //ziel be//waart Uw //trouw getuige//nis;\\ Dat //heb ik// lief, ook //doe ik Uw be//velen.\\ Uw //woord kan// mij, of//schoon ik alles// mis,\\ Door //zijnen// smaak, èn //hart èn zinnen// strelen.\\ Gij //weet mijn// weg, en //hoe mijn wandel// is;\\ 'k Wil //niets daar//van voor //U, mijn God, ver//helen.\\ \\
119:85 O //HEER, sla// toch op //mijn geschrei Uw// oog;\\ Wil //naar Uw// woord mijn //geest verstandig// maken;\\ Zie //gunstig// op mij //neder van om//hoog;\\ Laat //mijn ge//bed voor //Uwen troon ge//naken;\\ Red, //daar mij// 't leed zo //diep ter neder//boog,\\ Red //mij naar// Uw be//loft', en richt mijn// zaken.\\ \\
119:86 Dan //vloeit mijn// mond steeds //over van Uw// eer,\\ Ge//lijk een// bron zich //uitstort op de// velden;\\ Wan//neer ik// door Uw //Geest Uw wetten// leer,\\ Dan //zal mijn// tong Uw //redenen ver//melden;\\ Want //Uw ge//boôn zijn //waarlijk recht, o// HEER;\\ Gij //zult de// vlijt van //die U zoekt, ver//gelden.\\ \\
119:87 Kom //mij te// hulp; mijn //ziel, die U ver//beidt,\\ Heeft //Uw be//vel met //lust en liefd' ont//vangen.\\ Ik //haak, o// HEER, naar //'t heil, mij toege//zeid;\\ Be//stier in// gunst naar //Uwe wet mijn// gangen;\\ Al //mijn ver//maak stel //ik, met rijp be//leid,\\ In //Uw ge//bod; dat //is mijn hoogst ver//langen.\\ \\
119:88 Gun //leven// aan mijn //ziel, dan looft mijn// mond\\ Uw //trouwe// hulp; stier //mij in rechte// sporen;\\ Ge//lijk een// schaap heb //ik gedwaald in// 't rond,\\ Dat, //onbe//dacht, zijn //herder heeft ver//loren;\\ Ai, //zoek Uw// knecht, schoon //hij Uw wetten// schond;\\ Want //hij vol//hardt naar //Uw geboôn te// horen.