====== Psalm 139 ======
139:1 Niets is, o //Oppermajes//teit,\\ Be//dekt voor// Uw al//wetend//heid.\\ Gij kent mij; //Gij door//grondt mijn daân;\\ Gij //weet mijn zit//ten en //mijn// staan;\\ Wat ik be//raad', of wil be//trachten,\\ Gij kent van //verre mijn// ge//dach//ten.\\ \\
139:2 G' omringt mijn //gaan en liggen,// Gij,\\ O //HEER, zijt// altoos //nevens// mij;\\ Uw onbe//paalde// wetenschap\\ Kent //mijnen weg// van stap //tot// stap;\\ Geen woord is //nog mijn tong ont//gleden,\\ Of Gij, Gij //weet alreeds// mijn //re//den.\\ \\
139:3 Gij hebt van //acht'ren mij be//zet;\\ Voor//uit wordt// mij de //vlucht be//let;\\ Ik word be//paald door// Uwe hand.\\ Hoe //zou ik met// mijn zwak //ver//stand\\ Naar Uwe //wond're kennis// streven?\\ Z' is mij te //groot, te hoog// ver//he//ven.\\ \\
139:4 Waar zou ik //Uwen Geest ont//vliên?\\ Waar //zou m', o// HEER, Uw //oog niet// zien?\\ Al voer ik //op naar// 's hemels trans,\\ Daar //zijt Gij, daar// vertoont //G' Uw// glans;\\ Al daald' ik //zelfs ter helle// neder,\\ Daar vond ik //ook Uw aan//schijn //we//der.\\ \\
139:5 Al nam ik //van den dage//raad\\ De //vleuge//len des //lichts te// baat;\\ Al waar' aan //'t uiter//ste der zee\\ De //plaats van mij//ne le//ger//steê;\\ Dáár zoud' ook //Uwe hand mij// leiden,\\ Uw rechter//hand niet van// mij //schei//den.\\ \\
139:6 Indien ik //zeg: "De donker//heid\\ Be//dekt mij// voor Uw //majes//teit";\\ Dan is de //nacht een// helder licht,\\ Dat //mij ontdekt// aan Uw //ge//zicht;\\ Voor U, o //HEER, is 't aak'lig// duister\\ Den dag ge//lijk in glans// en //luis//ter.\\ \\
139:7 Gij hebt mijn //gans gestel door//grond,\\ Zelfs //voor mijn// eersten //levens//stond.\\ Ik ben ver//bazend// voortgebracht.\\ Op //'t nagaan van// Uw wond'//re// macht,\\ Sla ik ver//rukt het oog naar// boven:\\ 'k Zal U, mijn //Schepper, al//toos //lo//ven.\\ \\
139:8 Mijn ziel be//peinst Uw wonder//daân,\\ Die //al 't be//grip te //boven// gaan.\\ Uw oog heeft //mijn ge//beent' verzeld,\\ Toen //ik, verbor//gen saâm//ge//steld\\ Als een bor//duursel, lag ver//scholen:\\ Van mij was //niets voor U// ver//ho//len.\\ \\
139:9 Gij hebt, wijl //niets Uw oog weer//houdt,\\ Mijn //onge//vormden //klomp be//schouwd;\\ Ja Gij, wiens //wijsheid// nimmer faalt,\\ Hadt //mijn geboor//testond //be//paald;\\ Eer iets van //mij begon te// leven,\\ Was alles //in Uw boek// ge//schre//ven.\\ \\
139:10 Hoe dierbaar //zijn m' Uw wonder//daân!\\ Zij //zijn on//moog'lijk //na te// gaan.\\ Hoe menig//vuldig// zijn z', o HEER!\\ Zou //ik die tel//len? 'k Zou //vee//leer\\ 't Getal der //korr'len zands be//palen.\\ Uw wond'ren //zijn niet af// te //ma//len.\\ \\
139:11 Wanneer ik //in den nacht ont//waak,\\ Ben //ik bij// U, mijn //zielsver//maak.\\ O God, laat //door Uw// grote macht\\ De //bozen wor//den om//ge//bracht;\\ Doe, doe hen //voor Uw arm be//zwijken.\\ Gij, bloedver//gieters, gij// moet //wij//ken.\\ \\
139:12 Stel hunnen //hoogmoed perk en// paal,\\ Zij //honen// U door //snode// taal;\\ Z' ontzien zich //niet U// t' allen stond'\\ Te //lasteren// met hart //en// mond;\\ Daar zij, ten //spot van Uw ver//mogen,\\ Al Uwer //haat'ren trots// ver//ho//gen.\\ \\
139:13 Zou 'k hen niet //haten in mijn// hart,\\ Wier //snode// haat Uw //goedheid// tart?\\ Zou ik hen, //die U// weerstand biên,\\ Niet //met verdrie//tig' o//gen// zien?\\ 'k Zal hen al//tijd volkomen// haten,\\ Die trots'lijk //Uwen dienst// ver//la//ten.\\ \\
139:14 Doorgrond m', en //ken mijn hart, o// HEER;\\ Is //'t geen ik// denk niet //tot Uw// eer?\\ Beproef m', en //zie, of// mijn gemoed\\ Iets //kwaads, iets on//behoor//lijks// voed';\\ En doe mij //toch met vaste// schreden\\ Den weg ter //zaligheid// be//tre//den.