====== Psalm 141 ======
141:1 'k Roep, //HEER,// in //angst// tot //U ge//vloden,\\ Ai, //haast U// tot //mijn// hulp //en// red;\\ Hoor //naar de// stem //van// mijn //ge//bed,\\ Daar //ik U// aanroep //in mijn// noden.\\ \\
141:2 Mijn //beê,// met //op//ge//heven// handen,\\ Klimm' //voor Uw// hei//lig// aan//ge//zicht,\\ Als //reukwerk,// voor //U// toe//ge//richt,\\ Als //offers,// die des //avonds// branden.\\ \\
141:3 Zet, //HEER,// een //wacht// voor //mijne// lippen;\\ Be//hoed de// deu//ren// van //mijn// mond,\\ Op//dat ik// mij, //tot// ge//nen// stond,\\ Iets //onbe//dachtzaams //laat' ont//glippen.\\ \\
141:4 Neig' //nooit// mijn //hart// tot //kwade// zaken,\\ Om //tot godd'//loos//heid// mij //te// spoên,\\ Met //mannen,// die //ver//keerd//heid// doen;\\ Laat //mij hun// lekker//nij niet// smaken.\\ \\
141:5 D' op//rech//te //sla// mij //zonder// vrezen,\\ Ik //reken// zulks //wel//da//dig//heid;\\ En //zijn be//straf//fing,// die //niet// vleit,\\ Zal //olie// op mijn //schedel// wezen.\\ \\
141:6 Dat //slaan// zal //mij// het //hoofd niet// breken;\\ 'k Zal, //door dat// lief//de//blijk //ver//maakt,\\ Als //één uit// hen //in// ramp//spoed// raakt,\\ Te //vuur'ger// om zijn //redding// smeken.\\ \\
141:7 'k Heb //hun//ne //rech//ters //vrij ge//laten;\\ De //rots ge//tuigt; //elk// heeft //ge//hoord,\\ Hoe //aange//naam //mijn// vriend'//lijk// woord\\ Was //inge//richt tot //die mij// haten.\\ \\
141:8 Men //heeft// ons //wreed// van//één ge//reten,\\ Ver//strooid als// beend'//ren// aan //het// graf,\\ Als //iets, waar// nie//mand// acht //op// gaf,\\ Ge//kloofd, ver//deeld, en //wegge//smeten.\\ \\
141:9 Doch //op// U //zien// mijn //schreiend'// ogen;\\ Op //U be//trouw //ik// in //'t ver//driet;\\ Ver//laat, ont//bloot //mijn// ziel //toch// niet,\\ O //HEER, o// eeuwig //Alver//mogen!\\ \\
141:10 Be//waar// mij //voor// 't ge//weld der// strikken,\\ Die //tot mijn// val //mij// zijn //ge//legd,\\ Door //hen, die// wars //van// 't hei//lig// recht,\\ Het //boze// doen all' //ogen//blikken.\\ \\
141:11 Dat, //die// godd'//loos// zijn, //sidd'rend// vrezen,\\ Elk //hunner// in //zijn// ga//ren// vall';\\ Tot//dat ik,// on//ver//hin//derd,// zal\\ Voor//bijge//gaan en //veilig// wezen.