====== Psalm 144 ======
<sup>144:1</sup> Gezegend //zij de HEER, die t' allen// tijde\\ Mijn //rotssteen// is, mijn //handen leert ten// strijde,\\ En //tot den// krijg mijn //vingers toebe//reidt;\\ Mijn //hoge// burcht, mijn //goedertieren//heid;\\ Die //mij be//vrijdt; mijn //schild, op wiens ver//mogen\\ Ik //vast ver//trouw; wiens //arm mij wil ver//hogen;\\ Die //heerschap//pij en //roem en sterkte// geeft,\\ En //die mijn// volk mij //onderworpen// heeft.\\ \\ 
<sup>144:2</sup> Wat is de //mens? Wat is in hem te// prijzen,\\ Dat //Gij, o// HEER, hem //gunsten wilt be//wijzen,\\ Dat //Gij hem// kent? Wat //is des mensen// kind,\\ Dat //Gij het// acht en //zo getrouw be//mint?\\ Hij //mag den// naam van //ijdelheid wel// dragen;\\ Zijn //tijd is// kort, en //al zijn levens//dagen,\\ Hoe //groot, hoe// sterk hij //op deez' aarde// zij,\\ Gaan //snel, ge//lijk een //schaduwe, voor//bij.\\ \\ 
<sup>144:3</sup> Daal neder; //neig in gramschap fel ont//stoken,\\ Uw //heem'len;// raak de //bergen, dat zij// roken;\\ En //bliksem,// HEER, Uw //bliksems op den// grond;\\ Ver//strooi hen;// zend Uw //pijlen uit in// 't rond;\\ Ver//niel hen;// steek Uw //handen uit den// hogen;\\ Ont//zet mij,// toon Uw //Godd'lijk alver//mogen,\\ En //ruk mij// uit een //zee van ramp en// nood;\\ Der //vreemden// hand dreigt //mij een wissen// dood.\\ \\ 
<sup>144:4</sup> Hun mond is //vol van last'ren, en van// liegen;\\ Hun //rechter//hand be//vlekt zich met be//driegen.\\ Ik //heilig// U, na //al mijn zielsver//driet,\\ Ge//trouwe// God, een //nieuw en vrolijk// lied;\\ Ook //zal mijn// luit en //harp van U niet// zwijgen,\\ Die //konin//gen de //zege doet ver//krijgen;\\ Die //Uwen// knecht, die //David gunstig// redt,\\ En //door Uw// arm van //'t boze zwaard ont//zet.\\ \\ 
<sup>144:5</sup> Ontzet mij, //red mij uit der vreemden// handen,\\ Wier //leugen//mond mij //wreev'lig aan durft// randen;\\ Hun //rechter//hand wordt //door de list be//stierd;\\ Daar //z' aan 't be//drog den //ruimen teugel// viert.\\ Zo //zullen// zich, als //planten, onze// zonen,\\ In //hunne// jeugd reeds //groot en sterk ver//tonen;\\ De //dochters// zijn, als //stenen, naar den// eis\\ Ge//houwen,// op de //hoeken eens pa//leis.\\ \\ 
<sup>144:6</sup> Zo word', in //'t land de handel ruim ge//dreven,\\ En //voorraad// steeds na //voorraad uitge//geven:\\ Zo //blijk' Uw// gunst, die //'t vee in over//vloed,\\ Bij //duizend,// ja tien//duizend werpen// doet;\\ Ons //runder//vee zij //sterk en wèl ge//laden;\\ Geen //uitval// of geen //inbreuk moog' ons// schaden;\\ Dat //geen ge//krijs de //rust der stad ver//stoor',\\ Noch //iemand// daar van //bozen oproer// hoor'.\\ \\ 
<sup>144:7</sup> Welzalig //is het volk, dat, dus ge//zegend,\\ Dit //heug'lijk// lot door //'s Hemels gunst be//jegent;\\ Wel//zalig// is het //volk, dat bij 't ge//not\\ Van //over//vloed, den //HEER heeft tot zijn// God.