====== Psalm 18 ======
18:0 Nu zal mijn //ziel, nu zullen al mijn// zinnen,\\ O //God, mijn// sterkt', U //hartelijk be//minnen.\\ Mijn //steenrots,// burcht en //helper is de// HEER,\\ Mijn //God, mijn// rots, mijn //zaligheid, mijn// eer.\\ \\
18:1 'k Betrouw op //God; Hij is mijn schild in 't// strijden,\\ De //hoorn mijns// heils, mijn //hoog vertrek in// lijden,\\ 'k Aan//riep den// HEER, Wiens //lof mijn harp ver//meldt,\\ En //werd ver//lost van //'s vijands boos ge//weld.\\ De //dood bracht// mij, ge//boeid, in nare// streken,\\ Bij //Beli//als ver//schrikkelijke// beken;\\ Een //helse// band was //om mijn heup ge//hecht,\\ En //door den// dood mij //strik op strik ge//legd.\\ \\
18:2 'k Riep tot den //HEER, in 't midden dier el//lenden,\\ Tot //mijnen// God, op//dat Hij hulp zou// zenden.\\ Mijn //klaagstem// drong tot //in Zijn troonzaal// door;\\ Aan //mijn ge//roep gaf //Hij in gunst ge//hoor.\\ Toen //beefde// d' aard', al //golvend als de// baren;\\ Het //hoog ge//bergt' werd //op zijn grondpi//laren\\ Be//roerd, ge//schokt, ge//rukt uit zijn ge//wricht,\\ Door //'t vrees'lijk// vuur van //Gods ontvlamd ge//zicht.\\ \\
18:3 Een dikke //rook ging op, waar Hij Zich// keerde,\\ Uit //Zijnen// neus; het //vuur Zijns monds ver//teerde,\\ Stak //kolen// aan, en //wat Hem tegen//stond.\\ Hij //boog het// zwerk, en //daalde neer; de// grond\\ Waa//rop Hij// trad, was, //in het oog der// volken,\\ Gans //zwart door// dicht op//eengepakte// wolken.\\ Zijn //wagen// was een //cherub, ja ge//zwind\\ Voer //Hij en// vloog op //vleug'len van den// wind.\\ \\
18:4 In Zijne //tent, rondom Hem zo vol// luister,\\ Hield //Hij Zich// schuil, ver//borg Zich in het// duister\\ Door //wolk op// wolk, met //kracht te zaâm ge//prest,\\ En //opge//hoopt in 't //bruine luchtge//west.\\ Zijn //gloed ont//bond der //wolken vaste// banden;\\ Toen //daalde// vuur en //hagel op de// landen;\\ De //donder// klonk door //gans den hemel// heen;\\ God //gaf Zijn// stem, en //'t vuur viel naar be//neên.\\ \\
18:5 Hij deed vol //kracht hen voor Zijn pijlen// zwichten;\\ Ver//schrikte// hen door //bliksemschicht op// schichten.\\ De //diepste// kolk droogd' //op een ogen//blik,\\ en //'t hart der// aard' ont//blootte zich van// schrik,\\ Wan//neer Gij// scholdt, Uw //adem, fel ont//stoken,\\ Deed //dus, o// HEER, èn //land èn water// roken.\\ Hij //zond mij// hulp; Hij //nam mij, op mijn// beê,\\ En //trok mij// uit een //grote jammer//zee.\\ \\
18:6 Ik werd ver//lost van 's vijands leger//scharen,\\ En //'s haters// hand, wijl //zij te machtig// waren.\\ Men //viel mij// aan ten //dage van mijn// smart;\\ Maar //toen was// God het //steunsel van mijn// hart.\\ Hij //trok mij// uit, en //bracht m' in ruimer// wegen;\\ Want //Hij had// lust aan //mij, Zijn knecht, ge//kregen.\\ De //HEER ver//gold mijn //onschuld naar het// recht,\\ En //schonk mij// 't loon, den //reinen toege//zegd.\\ \\
18:7 Want 's HEEREN //weg heb ik getrouw be//wandeld,\\ En //niet godd'//loos met //mijnen God ge//handeld.\\ Ik //hield ge//staâg Zijn //rechten in het// oog,\\ Ter//wijl Zijn// wet mijn //ziel tot deugd be//woog.\\ Ik //werd op//recht en //vroom bij Hem be//vonden;\\ Ik //wachtte// mij zorg//vuldig van mijn// zonden;\\ Dies //liet mij// God ook //naar mijn recht ge//schiên,\\ En //heeft in// gunst mijn //onschuld aange//zien.\\ \\
18:8 Hun zijt Gij //goed, die goedertieren// hand'len;\\ Op//recht bij// hen, die //in oprechtheid// wand'len;\\ Gij //houdt U// rein bij //hen, die rein zijn;// maar\\ Ver//keerden// toont Gij //U een worste//laar.\\ Want //Gij ver//lost het //volk, door druk ge//bogen;\\ Maar //werpt ter// neer, die //groot zijn in hun// ogen.\\ Door //U, o// HEER, geeft //mijne lamp haar// licht;\\ Mijn //God ver//drijft den //nacht uit mijn ge//zicht.\\ \\
18:9 Ik kan met //U door sterke benden// dringen,\\ Met //mijnen// God zelfs //over muren// springen.\\ Des //HEEREN// weg is //gans volmaakt en// recht;\\ Door//louterd,// rein en //trouw al wat Hij// zegt.\\ Hij //is een// schild en //schutsheer voor den// vrome,\\ Voor //wie tot// Hem de //toevlucht heeft ge//nomen,\\ Wie //is een// God, als //Hij, in tegen//heên?\\ Wie //is een// rots, dan //onze God al//leen?\\ \\
18:10 't Is God, die //mij met sterkte wil om//gorden;\\ Hij //doet mijn// weg vol//komen effen// worden;\\ Maakt, //dat mijn// voet als //die der hinden// snelt,\\ Ter//wijl Hij// mij op //mijne hoogten// stelt.\\ Hij //leert mijn// hand held//haftig ore//logen;\\ Mijn //strijdbaar'// arm ver//breekt zelfs stalen// bogen.\\ Mij //gaaft G' Uw// schild, Uw //hand heeft mij ge//sterkt;\\ Uw //goedheid// heeft mijn //grootheid uitge//werkt.\\ \\
18:11 Mijn voet hebt //Gij doen in de ruimte// treden;\\ Mijn //gang werd// vast, ik //ben niet uitge//gleden.\\ De //vijand// week; ik //volgd', en trof hem// aan,\\ En //keerde// niet, tot //ik hem had ver//daan;\\ Mijn //spies door//stak al //wie mij tegen//stonden,\\ Zo//dat zij// zich niet //meer herstellen// konden;\\ Dus //zag ik// door Uw //bijstand hen ver//plet,\\ En //mijnen// voet hun //op den nek ge//zet.\\ \\
18:12 Gij hebt mij, //HEER, met kracht omgord tot// strijden;\\ Mijn //vijand// moest, ver//nederd, straffen// lijden;\\ Hij //vlood vol// schrik, wijl //hij geen kracht be//hield,\\ Mijn //hater// werd door //mijne hand ver//nield.\\ Zij //riepen// wel maar //zonder hulp te// krijgen;\\ Zelfs //tot den// HEER, maar //Hij vond goed te// zwijgen.\\ Toen //heb ik// hen als //stof vergruisd, ver//jaagd,\\ En //als het// slijk der //straten wegge//vaagd.\\ \\
18:13 Gij hebt mij //uit den twist des volks ver//heven,\\ En //tot een// hoofd den //heidenen ge//geven;\\ Ik //stelde// 't volk, mij //onbekend, de// wet;\\ Zo //ras ik// sprak, werd //op mijn wil ge//let;\\ De //vreemde// zelfs zag //mij vol schrik naar// d' ogen,\\ Lag //voor mijn// troon ge//veinsd'lijk neerge//hogen;\\ Zij //vielen// neer; zij //sidderden van// schrik\\ In //burcht en// slot, op //ieder ogen//blik.\\ \\
18:14 Zo leeft de //HEER, mijn rotssteen zij ge//prezen;\\ De //God mijns// heils moet //steeds verheerlijkt// wezen;\\ Die //God, die// mij vol//komen wraak ver//schaft,\\ En //volk op// volk mij //onderwerpt en// straft;\\ Die //mij ver//lost uit //mijns vervolgers// handen;\\ Die //mij ver//hoogt, mijn //vijand slaat in// banden;\\ Ja, //Gij ver//hoogt mij //boven al 't ge//weld,\\ Daar //G' op den// troon van //roem en eer mij// stelt.\\ \\
18:15 Daarom, o //HEER, zal ik U eer be//wijzen;\\ Bij 't //heiden//dom Uw //naam eerbiedig// prijzen\\ Met //psalmge//zang, daar //'t hart door wordt ge//raakt,\\ Hij //heeft het// heil Zijns //Konings groot ge//maakt;\\ Hij //wil Zijn// gunst aan //Zijn gezalfde// schenken;\\ Aan //David// en zijn //nakroost eeuwig// denken.