====== Psalm 2 ======
<sup>2:1</sup> Wat //drift beheerst het woedend heiden//dom,\\ En //heeft het hart der volken inge//nomen?\\ De //koningen verheffen zich al//om,\\ De //vorsten// zijn ver//metel saâmge//ko-men,\\ Om //God, den// HEER, zelfs //naar de kroon te// steken,\\ En //tegen// Zijn Ge//zalfde op te// staan.\\ Zij //spreken// saam: “Laat //ons hun banden// breken,\\ En //van hun// juk en //touwen// ons ontslaan.”\\ \\ 
<sup>2:2</sup> Maar //d' Opperheer, die Zijn geduchten// stoel\\ Op //starren sticht, en grondvest op de// wolken,\\ Zal //lachen met dat vruchteloos ge//woel,\\ En //spotten// met den //waan der dwaze// vol-ken,\\ God //zal Zijn// wraak ont//dekken voor hun// ogen;\\ Straks //gloeit de// lucht door 't //vlammend bliksem//licht;\\ 't Is //God die// spreekt; Hij //dondert uit den// hoge,\\ En //jaagt den// schrik Zijn //haat'ren// in 't gezicht: \\ \\ 
<sup>2:3</sup> “Durft //gij bestaan te twisten met Mijn// kracht?\\ Zal //nietig stof Mij 't hoog gezag ont//wringen,\\ Of //weerstand biên aan Mijn geduchte// macht?\\ Ont//ziet Mijn// toorn, ver//doolde sterve//ling-en.\\ Gij //zult ver//geefs Mijn //rijksbestel weer//streven!\\ Mijn //Koning// is ge//zalfd door Mijn be//leid;\\ Hij, //door Mijn// hand op //Sions troon ver//heven,\\ Heerst //op den// berg van //Mijne// heiligheid.”\\ \\ 
<sup>2:4</sup> “En //Ik, die Vorst, met zoveel macht be//deeld,\\ Zal //Gods besluit aan 't wereldrond doen// horen.\\ Hij //sprak tot Mij: “'k Heb heden U ge//teeld;\\ Gij //zijt Mijn// Zoon, Gij //zijt Mijn eenge//bo-ren';\\ Zeg //vrij Uw// eis; Ik //zal Uw macht ver//hogen,\\ Op//dat Uw// naam al//om ontzaglijk// zij;\\ Het //heiden//dom ligg' //voor Uw stoel ge//bogen,\\ En //'t eind der// aard er//kenn' Uw// heerschappij.”\\ \\ 
<sup>2:5</sup> “Uw //ijz'ren staf, die al hun macht ver//plet,\\ Maak' //hen eerlang eerbiedig' onder//zaten,\\ En //noodzaak' hen te buigen voor Uw// wet,\\ Of //sla z' aan// gruis, als //pottenbakkers//va-ten!”\\ O //vorsten,// wilt de //wet der wijsheid// horen,\\ Eer //gij God// zelv' en //Zijn Gezalfde// hoont;\\ O //rechters,// tot den //stoel der eer ge//koren,\\ Ver//draagt Zijn// tucht, die //u Zijn// liefde toont.\\ \\ 
<sup>2:6</sup> Vreest //'s HEEREN macht en dient Zijn Majes//teit;\\ Juicht, //bevend op 't gezicht van Zijn ver//mogen,\\ En //kust den Zoon, van ouds u toege//zeid,\\ Eer //u Zijn// toorn ver//delg' voor aller// o-gen;\\ U //op uw'// weg tot //stof doe weder//keren,\\ Wan//neer Zijn// wraak, ge//tergd door uw ge//drag,\\ U, //onver//hoeds, zou //door haar gloed ver//teren,\\ Tot //staving// van Zijn //langge//hoond gezag.\\ \\ 
<sup>2:7</sup> Wel//zalig zij, die, naar Zijn reine// leer,\\ In //Hem hun heil, hun hoogst geluk be//schouwen;\\ Die //Sions Vorst erkennen voor hun// HEER;\\ Wel//zalig// zij, die //vast op Hem be//trou-wen.