====== Psalm 22 ======
22:1 Mijn God, mijn //God, waarom ver//laat Gij mij,\\ En //redt mij// niet, ter//wijl ik// zwoeg en strij',\\ En //brullend klaag in d' angsten// die ik lij',\\ Dus //fel ge//slagen?\\ 't Zij //ik, mijn// God, bij //dag moog' bitter// klagen,\\ Gij //antwoordt// niet;\\ 't Zij //ik des nachts moog'// kermen.\\ Ik //heb geen rust, ook vind ik geen ont//fermen\\ In mijn verdriet.\\ \\
22:2 'k Erken noch//tans, Gij, Gij zijt// heilig, HEER,\\ En //hebt Uw// huis, den //zetel// Uwer eer,\\ Bij //Isrel, daar Uw lof klinkt// keer op keer,\\ In //gunst doen// bouwen.\\ Op //U stond// vast der //vaderen be//trouwen;\\ Gij //zaagt hen// aan;\\ Gij //hebt, wanneer z' in// noden\\ Tot //U om hulp, vertrouwend, zijn ge//vloden\\ Hen bijgestaan.\\ \\
22:3 U smeekten //zij, van mensen//hulp ontbloot,\\ En //zijn ge//red; zij //hebben// in hun nood\\ Op //U vertrouwd, van schaamte// nimmer rood,\\ Na //hun ge//beden.\\ Maar //ik, ik// ben een //worm, van elk ver//treden;\\ Een //worm, geen// man;\\ Een //spot en smaad van// mensen,\\ Dien //'t boze volk, naar zijn baldadig// wensen,\\ Beschimpen kan.\\ \\
22:4 Al wie mij //ziet, bespot mij,// boos te moê;\\ Men //schudt het// hoofd, men //steekt de// lip mij toe.\\ Daar //ik 't gebed tot God ver//trouwend doe,\\ Moet //ik nog// horen:\\ "Dat //God, op// Wien hij //steunt, hem gunstig'// oren\\ Ver//leen', hem// redd';\\ Dat //die nu hulp doe// komen,\\ En //hem, in wien Hij heeft Zijn lust ge//nomen,\\ In ruimte zet'."\\ \\
22:5 Gij immers, //HEER, Gij zijt het,// door Wiens macht\\ Ik //uit den// buik wel//eer ben// voortgebracht;\\ Aan //'s moeders borst vertrouwd' ik// op Uw kracht\\ Van //ganser// harte.\\ Zij //wierp mij// reeds op //U, in barens//smarte\\ Gans //onbe//vreesd;\\ 'k Mocht //nauw'lijks 't licht aan//schouwen,\\ Of //Gij, Gij zijt, o grond van mijn ver//trouwen,\\ Mijn God geweest.\\ \\
22:6 Wees dan mijn //hulp; houd U niet// ver van mij;\\ Mij //prangt de// nood, be//nauwdheid// is nabij;\\ 'k Heb //buiten U, daar ik zo// bitter lij',\\ Geen //hulp te// wachten.\\ Een //stieren//heir uit //Bazan, sterk van// krachten,\\ En //fel ver//woed,\\ Om//ringt m' aan alle// zijden;\\ Mijn //God, hoe zwaar, hoe smart'lijk valt dit// lijden\\ Voor mijn gemoed!\\ \\
22:7 Zij rukken //aan, met opge//sperden mond,\\ Ge//lijk een// leeuw, al //brullend// in het rond.\\ Ik //vloei daarheen als waat'ren// op den grond,\\ Die //zich ver//spreiden;\\ Mijn //beend'ren// zijn in //mij vaneen ge//scheiden.\\ O //doodlijk// uur!\\ Wat //hitte doet mij// branden!\\ Mijn //hart is week, en smelt in d' inge//wanden,\\ Als was voor 't vuur.\\ \\
22:8 Mijn kracht is, //als een scherf, van// sap beroofd,\\ Mijn //tong kleeft// in mijn //mond, door// dorst gekloofd;\\ Gij //zult eerlang mij, door den// dood, het hoofd\\ In //'t stof doen// bukken.\\ Want //van rond//om zie //'k honden samen//rukken;\\ Een //muitge//span\\ Heeft //mij ter prooi ver//koren,\\ Mijn //handen en mijn voeten doen door//boren,\\ Zo fel het kan.\\ \\
22:9 Mijn beend'ren //kan ik tellen,// één voor één.\\ Hun //boos ge//zicht be//schouwt dit// wel tevreên.\\ Z' ont//zien zich niet, om met mijn// tegenheên,\\ Hun //geest te// strelen,\\ En //onder// zich mijn //kleed'ren te ver//delen;\\ Ver//hard in// 't kwaad,\\ Kan //hun geen spel ver//drieten;\\ Zij //werpen 't lot, wat ieder zal ge//nieten\\ Van mijn gewaad.\\ \\
22:10 Maar Gij, o //HEER, tot Wien mijn// ziel zich keert,\\ Sta //niet van// ver; mijn //God, die// 't al regeert,\\ Ai, //haast U toch ter hulp; ik// word verteerd\\ Door //al d' el//lenden.\\ Red //mijne// ziel van //'t zwaard dier boze// benden,\\ Die //schrikk'lijk// woên;\\ Ai, //red haar uit hun// handen,\\ Daar //z' eenzaam ducht 't geweld des honds, wiens// tanden\\ Haar sidd'ren doen.\\ \\
22:11 Verlos mij //van den leeuw, die// woedt en tiert;\\ Ver//hoor mij,// HEER, en //red mij// van 't gediert',\\ Dat, //sterk van hoorn, rondom mij// henen zwiert;\\ Mij //staat naar// 't leven,\\ Dan //wordt Uw// naam door //mij met roem ver//heven;\\ 'k Zal //Uwen// lof\\ Mijn //broederen ver//tellen;\\ 'k Heb, //in Uw huis bij al mijn metge//zellen,\\ Dan prijzensstof.\\ \\
22:12 Gij, die God //vreest, gij allen// prijst den HEER;\\ Dat //Jakobs// zaad Zijn //groten// naam vereer';\\ Ont//zie Hem toch, o Isra//ël, en leer\\ Ver//trouwend// wachten.\\ Wie //mij ver//acht', God //wou mij niet ver//achten,\\ Noch //oor noch// oog\\ Van //mijn verdrukking// wenden;\\ Maar //heeft verhoord, wanneer ik uit d' el//lenden\\ Riep naar omhoog.\\ \\
22:13 Ik loof eer//lang U in een// grote schaar,\\ En, //wat ik// U be//loofd' in// 't heetst gevaar,\\ Be//taal ik, op het heilig// dankaltaar,\\ Bij //die U// vrezen,\\ 't Zacht//moedig// volk zal //rijk verzadigd// wezen,\\ Ten //dis ge//leid.\\ Wie //God zoekt, zal Hem// prijzen.\\ Zo //leev' Uw hart, door 's hemels gunstbe//wijzen,\\ In eeuwigheid!\\ \\
22:14 Eerlang ge//denkt hieraan het// wereldrond;\\ Haast //wendt het// zich tot //God met// hart en mond;\\ En, //waar men ooit de wildste// volken vond,\\ Zal //God ont//vangen\\ Aan//bidding,// eer en //dankb're lofge//zangen.\\ Want //Hij re//geert,\\ En //zal Zijn almacht// tonen;\\ Hij //heerst, zover de blindste heid'nen// wonen,\\ Tot Hem bekeerd.\\ \\
22:15 Wie vet is, //eet, en knielt voor// Isrels HEER;\\ Wie //'t stof be//woont, bukt //mede// voor Hem neer;\\ En //wie zijn ziel bij 't leven// nu niet meer\\ Heeft //kunnen// houden.\\ Het //vrome// zaad van //die op God be//trouwden\\ Zal, //door Zijn// kracht,\\ Hem //dienen, voor Hem// leven;\\ Het //zal den HEER eens worden aange//schreven,\\ ln 't nageslacht.\\ \\
22:16 Zij komen //aan, door Godd'lijk// licht geleid,\\ Om //'t nakroost,// dat den //HEER wordt// toebereid,\\ Te //melden 't heil van Zijn ge//rechtigheid\\ En //grote// daden.