====== Psalm 39 ======
<sup>39:1</sup> Ik //zei: "Nu// zal ik //letten op mijn// paân,\\ Om //met mijn tong// niet t' o//ver//treên.\\ Ik //zal geen// woord uit //mijnen mond doen// gaan,\\ Maar //breid'len dien// in te//gen//heên;\\ Ter//wijl hij,// die mij //boos'lijk// tegenstreeft,\\ Nog //daag'lijks// mij voor //ogen// zweeft."\\ \\ 
<sup>39:2</sup> Ik //was ver//stomd, ik //sprak van 't goede// niet;\\ Maar //dit verzwaar//de mij//ne// smart;\\ Mijn //geest werd// heet in //'t binnenst' door ver//driet;\\ Een //vuur ontstak// mijn pein//zend// hart,\\ Dat, //ondanks// mijn be//sluiten,// in mijn leed,\\ Mijn //tong op// 't laatst dus //spreken// deed:\\ \\ \\ 
<sup>39:3</sup> "O //HEER, ont//dek mijn //levenseind aan// mij;\\ Mijn //dagen zijn// bij U //ge//teld;\\ Ai, //leer mij,// hoe ver//gankelijk ik// zij;\\ Een //handbreed is// mijn tijd //ge//steld;\\ Ja, //die is// niets; want, //schoon de// mens zich vleit,\\ De //sterkst' is// enkel //ijdel//heid."\\ \\ 
<sup>39:4</sup> Gaat //niet de// mens, als //in een beeld, daar//heen,\\ Ge//lijk een scha//duw, die //ver//dwijnt?\\ Men //woelt ver//geefs; men //brengt met zorg bij//een,\\ Al //wat op aard'// begeer//lijk// schijnt;\\ En //niemand// is ver//zekerd,// wie eens al\\ Die //goed'ren// naar zich //nemen// zal."\\ \\ 
<sup>39:5</sup> Nu //dan, o// HEER, wat //is 't, dat ik ver//wacht?\\ Mijn //hope staat// op U //al//leen.\\ Ver//los mij,// door Uw //onweerstaanb're// kracht,\\ Van //al mijn on//gerech//tig//heên,\\ En //stel mij// niet, ge//trouwe// Toeverlaat,\\ Den //dwazen// sterv'ling //tot een// smaad.\\ \\ 
<sup>39:6</sup> Ik //ben ver//stomd, en //zal mijn mond voort//aan\\ Niet //opendoen;// wijl Gij //het// deedt.\\ Neem //Uwe// plaag van //mij, houd op met// slaan,\\ En //maak een ein//de aan //mijn// leed;\\ Mijn //kracht be//zwijkt, om//dat mij// Uwe hand\\ Zo //fel be//strijdt van //allen// kant.\\ \\ 
<sup>39:7</sup> Wan//neer Uw// straf op //enen sterv'ling// stort,\\ Om//dat hij U//we wet //ver//geet,\\ Ver//dwijnt zijn// glans, zijn //kracht vergaat in// 't kort,\\ Ge//lijk de schoon//heid van //een// kleed,\\ Waar//over// zich al//om de// mot verspreidt:\\ Ge//wis, de// mens is //ijdel//heid.\\ \\ 
<sup>39:8</sup> Hoor //mijn ge//bed, mijn //bang geroep, o// HEER,\\ Daar //'k schreiend U// mijn leed //ver//toon;\\ Ik, //die bij// U als //vreemdeling ver//keer,\\ En //hier, gelijk// mijn va//ders,// woon,\\ Ai, //wend Uw// hand en //plagen// van mij af;\\ Ver//kwik mij,// eer ik //daal in// 't graf.