====== Psalm 49 ======
<sup>49:1</sup> Gij, volken, //hoort; waar g' in de// wereld woont,\\ 't Zij //laag van// staat, of //hoog, met eer be//kroond;\\ 't Zij //rijk of// arm, komt, //luistert naar dit// woord.\\ Mijn //mond brengt// niets dan //lout're wijsheid// voort,\\ Bij //mij in// 't hart op//merkzaam over//dacht.\\ Ik //neig het// oor, daar //'k op Gods inspraak// wacht,\\ Naar //'s HEEREN// spreuk, en //zal u, op de// snaren\\ Der //blijde// harp, ge//heimen open//baren.\\ \\ 
<sup>49:2</sup> Wat zou mij //toch doen vrezen// in een tijd,\\ Waa//rin het// kwaad, het //onrecht mij be//strijdt,\\ Als //ik om//ringd, be//nauwd ben door 't ge//weld,\\ Dat //in mijn// val zijn //hoogst genoegen// stelt?\\ Wat //hem be//treft, die //op zijn schat be//trouwt,\\ En //al zijn// roem op //groten rijkdom// bouwt,\\ Zijn //schat be//houdt zijn //broeder niet in// 't leven;\\ Hij //kan daar//voor aan //God geen losgeld// geven.\\ \\ 
<sup>49:3</sup> Hij kan dien //prijs der ziele,// dat rantsoen,\\ Aan //God in// tijd noch //eeuwigheid vol//doen;\\ Hij //wenst ver//geefs hier //altoos 't licht te// zien,\\ En, //door zijn// schat, het //naar bederf t' ont//vliên.\\ Hij //ziet elk// uur der //wijzen levens//end;\\ Der //dwazen// dood blijft //hem niet onbe//kend;\\ Hij //ziet, dat// hun in //'t sterven niets kan// baten,\\ Maar //dat zij// 't al aan //and'ren over//laten.\\ \\ 
<sup>49:4</sup> Al zegt zijn //hart: "Mijn huis zal// eeuwig staan,\\ Van //kind tot// kind ge//durig over//gaan";\\ Al //heeft hij// 't land, waa//rop zijn trotsheid// roemt,\\ Zijn //grootsheid// bouwt, naar //zijnen naam ge//noemd;\\ 't Is //alles// wind, waar //zich zijn hart mee// streelt;\\ De //mens, hoe// mild door //'t aards geluk be//deeld,\\ Hoe //hoog in// eer, in //macht en staat ver//heven,\\ Ver//gaat als// 't vee, en //derft in 't eind het// leven.\\ \\ 
<sup>49:5</sup> Hoewel zijn //weg niets is dan// ijdelheid,\\ En //hij zich//zelf door //dwazen hoogmoed// vleit,\\ Stapt //echter// 't kroost, dat //in der oud'ren// woord\\ Be//hagen// schept, op //'t zelfde doolpad// voort.\\ De //dood maait// ook dier //kind'ren leven// af;\\ Zij //volgen// hen, als //schapen, naar het// graf;\\ En //in den// dag, den //groten dag des// HEEREN,\\ Zal //over// hen d' op//rechte triom//feren.\\ \\ 
<sup>49:6</sup> Men denkt niet //meer aan hun ver//leden staat,\\ Wijl //al hun// glans met //hen in 't graf ver//gaat;\\ Maar //na den// dood is //'t leven mij be//reid;\\ God //neemt mij// op in //Zijne heerlijk//heid.\\ Vreest //hem dan// niet, die //grote schatten// heeft,\\ Wiens //machtig// huis in //eer en aanzien// leeft;\\ Want //hij zal// niets in //'t sterven met zich// dragen;\\ Zijn //naam, zijn// roem, 't ligt //al terneer ge//slagen.\\ \\ 
<sup>49:7</sup> Schoon hij zich //op deez' aard' in// wellust baadt,\\ En //ieder// roemt zijn //weeld' en over//daad,\\ Hij //daalt noch//tans, ge//lijk zijn gans ge//slacht,\\ Ver//vreemd van// God, in //'s afgronds donk'ren// nacht.\\ Gij //dan, o// mens, hoe //waard, hoe groot in// eer,\\ Zo //gij den// wil ver//smaadt van uwen// HEER,\\ Dan //gaat gij,// als de //beesten, haast ver//loren;\\ Een //wis ver//derf is //u ten lot be//schoren.