====== Psalm 59 ======
<sup>59:1</sup> Red //mij, o God, uit 's vijands// handen;\\ Ver//los mij van de dwinge//landen.\\ Uw //heil zij, tegen// 't wreed geweld,\\ Mij //tot een hoog ver//trek gesteld.\\ Mijn //God, 't be//haag' U, //mij t' ont//zetten;\\ Daar //d' overtreders van Uw// wetten,\\ Die //niet dan slinkse// gangen gaan,\\ Bloed//dorstig mij naar// 't leven staan.\\ \\ 
<sup>59:2</sup> Laat, //HEER, Uw bijstand niet ver//tragen;\\ Zie, //hoe zij mijne ziel be//lagen;\\ Zij //zijn doldriftig// op de been,\\ En //rukken al hun// macht bijeen;\\ Schoon //ik geen// misdaad //heb be//dreven,\\ Die //stof tot wraakzucht konde// geven.\\ Waak //op, ontmoet mij,// en beschouw,\\ Hoe //'k op Uw macht al//leen vertrouw.\\ \\ 
<sup>59:3</sup> Ja, //'t lust U, HEER der leger//scharen,\\ Als //Isrels God U t' open//baren;\\ Ont//waak, en straf dit// heidendom;\\ Dat //niemand Uwe// wraak ontkom'.\\ Zij //trekken,// trots op //wanbe//drijven,\\ Waar//door zij trouw'loos 't onrecht// stijven,\\ De //stad om, aan den// avondstond,\\ En //ieder tiert, ge//lijk een hond.\\ \\ 
<sup>59:4</sup> De //snoodste laster stroomt d' ont//aarden\\ Ten //mond' uit; ja, geslepen// zwaarden\\ Zijn //op hun lippen;// ieder woord\\ Is //schimp, vervloeking,// wraak en moord.\\ "Wie //hoort het?"// vragen //z' onder// 't woeden.\\ Maar //Gij, o Schutsheer aller// goeden,\\ Zult //hen belachen,// en den spot\\ Haast //drijven met al// 't heidens rot.\\ \\ 
<sup>59:5</sup> Mijn //vijand roem' op zijn ver//mogen;\\ Maar //ik, ik sla op U mijn// ogen;\\ Ik //wacht op Uwe// hulp, o HEER;\\ Gij //zijt mijn hoog ver//trek, mijn eer.\\ 'k Zal //God met// goeder//tieren//heden\\ Mij //eerlang tegemoet zien// treden,\\ En //mij welhaast ge//wroken zien,\\ Aan //hen, die listig// mij bespiên.\\ \\ 
<sup>59:6</sup> Be//roof hen niet terstond van// 't leven,\\ Op//dat mijn volk, van angst ont//heven,\\ Uw //oordeel tevens// niet vergeet'.\\ Uw //macht, als Gij ter// vierschaar treedt,\\ Doe //elk van// hen als //balling// zwerven,\\ En, //'t kwaad ten spiegel, schand'lijk// sterven;\\ Ja, //werp, o God, mijn// Schild, hen neer,\\ Als //trotse schenders// Uwer eer.\\ \\ 
<sup>59:7</sup> Men //neem' hen, daar hun laster//monden\\ En //valse lippen 't hart door//wonden,\\ Ge//vangen in hun// hovaardij;\\ Ver//geld hun vloek, hun// razernij;\\ De //leugens,// die zij //snood ver//dichten;\\ 't Be//taamt U, hen gestreng te// richten.\\ Ver//teer z' in grimmig//heid; Uw kracht\\ Ver//teer', verdelg' dat// snood geslacht.\\ \\ 
<sup>59:8</sup> Laat //hen eerlang bij d' uitkomst// weten,\\ Dat //God als Heerser is ge//zeten,\\ In //Jakobs erf, dáár// 't kwade weert,\\ Ja, //tot aan 's aardrijks// eind regeert.\\ Laat, //als het// licht be//gint te// dalen,\\ Hen //wederkeren, zoeken,// dwalen,\\ Vol //ongeduld, van// pad tot pad,\\ Als //honden tierend// om de stad.\\ \\ 
<sup>59:9</sup> Laat //hen, o God, om spijs ver//legen,\\ Om//zwerven, en op nare// wegen\\ Ver//nachten in de// duisternis,\\ Schoon //geen van hen ver//zadigd is.\\ Maar //ik zal// U mijn //sterkte// noemen,\\ Uw //goedheid 's morgens vrolijk// roemen,\\ En //zingen, met een// dankb'ren geest:\\ "Gij //zijt mijn hoog ver//trek geweest."\\ \\ 
<sup>59:10</sup> Ik //zal, omdat G' in bange// dagen\\ Mijn //toevlucht waart, van U ge//wagen;\\ Van //U, mijn sterkte,// zij mijn zang\\ En //snarenspel, mijn// leven lang.\\ Ik //heb in// nood, aan //God ver//bonden,\\ In //Hem mijn hoog vertrek ge//vonden;\\ In //God, wiens goeder//tierenheid\\ Zich //over mij heeft// uitgebreid.