====== Psalm 62 ======
62:1 Mijn ziel is im//mers stil// tot God;\\ Van //Hem wacht ik een heilrijk// lot;\\ Hij //immers zal mijn rotssteen// wezen,\\ Mijn //heil, mijn// hulp //in mijn// gebrek,\\ Mijn //toevlucht en mijn// hoog vertrek:\\ Ik //zal geen grote wank'ling// vrezen.\\ \\
62:2 Hoe lang, o wreed//aards, zoekt// gij dan\\ Het //kwade nog van zulk een// man?\\ Uw //kracht is veel te zwak en// teder;\\ Haast //sterft gij// al//len door// Gods hand;\\ Zo //stort een inge//bogen wand,\\ Een //aangestoten muur ter//neder.\\ \\
62:3 Zij raadslaan slechts, //vervoerd// door haat,\\ Om //hem uit zijnen hogen// staat\\ Te //stoten met bedrog; en// zoeken\\ Met //lust hier//toe //een leu//genvond;\\ Zij //zeeg'nen wel met// hunnen mond,\\ Maar //'t godd'loos hart doet niets dan// vloeken.\\ \\
62:4 Doch gij, mijn ziel, //het ga// zo 't wil,\\ Stel //u gerust, zwijg Gode// stil;\\ Ik //wacht op Hem; Zijn hulp zal// blijken.\\ Hij //is mijn// rots, //mijn heil// in nood,\\ Mijn //hoog vertrek; Zijn// macht is groot;\\ Ik //zal noch wank'len, noch be//zwijken.\\ \\
62:5 In God is al //mijn heil,// mijn eer,\\ Mijn //sterke rots, mijn tegen//weer;\\ God //is mijn toevlucht in het// lijden.\\ Ver//trouw op// Hem, //o volk,// in smart,\\ Stort //voor Hem uit uw// ganse hart:\\ God //is een toevlucht t' allen// tijde.\\ \\
62:6 Gemene lie//den im//mers zijn\\ Slechts //ijdelheid, een damp, een// schijn;\\ De //groten anders niet dan// logen;\\ Zij //zouden,// hoe //hun hart// zich vleit,\\ Nog //lichter zijn dan// d' ijdelheid,\\ In //ene weegschaal opge//wogen.\\ \\
62:7 Vertrouwt, wat uw //begeert'// ook zij,\\ Nooit //op geweld of rove//rij,\\ En //wordt niet ijdel, als 't ver//mogen\\ Ge//durig// aan//wast; waakt// en let.\\ Dat //gij het hart er// nooit op zet;\\ Zo //wordt ge door geen schijn be//drogen.\\ \\
62:8 Eenmaal sprak God //tot mij// een woord,\\ Tot //tweemaal toe heb ik 't ge//hoord:\\ "Dat //'s HEEREN zijn de sterkt' en// krachten."\\ Ook //is bij// U //de goed//heid, HEER;\\ Dies //heeft van U elk// sterv'ling weer,\\ Ver//gelding naar zijn werk te// wachten.