====== Psalm 68 ======
68:1 De //HEER zal opstaan tot den// strijd;\\ Hij //zal Zijn haters, wijd en// zijd,\\ Ver//jaagd, verstrooid, doen// zuchten;\\ Hoe //trots Zijn vijand wezen// moog',\\ Hij //zal voor Zijn ontzagg'lijk// oog,\\ Al //sidderende// vluchten.\\ Gij //zult hen, daar G' in glans ver//schijnt,\\ Als //rook en damp, die ras ver//dwijnt,\\ Ver//drijven en doen// dolen.\\ 't God//d'loze volk wordt haast tot// as;\\ 't Zal //voor Uw oog vergaan, als// was,\\ Dat //smelt voor gloênde// kolen.\\ \\
68:2 Maar //'t vrome volk, in U ver//heugd,\\ Zal //huppelen van ziele//vreugd,\\ Daar //zij hun wens ver//krijgen;\\ Hun //blijdschap zal dan, onbe//paald,\\ Door //'t licht, dat van Zijn aanzicht// straalt,\\ Ten //hoogsten toppunt// stijgen.\\ Heft //Gode blijde psalmen// aan;\\ Ver//hoogt, verhoogt voor Hem de// baan;\\ Laat //al wat leeft Hem// eren;\\ Be//reidt den weg, in Hem ver//blijd,\\ Die //door de vlakke velden// rijdt;\\ Zijn //naam is HEER der// heren.\\ \\
68:3 Springt //op van vreugd, verheft Zijn// lof,\\ Die, //daar Hij woont in 't hemel//hof,\\ Een //Vader is der// wezen;\\ Die //weduwen haar recht ver//schaft,\\ Die //streng haar onderdrukkers// straft,\\ En //voor Zijn wraak doet// vrezen;\\ Een //God, die zet uit mensen//min,\\ D' on//vruchtb'ren in een huisge//zin;\\ En, //om Zijn macht te// tonen,\\ Ge//vang'nen uit de boeien// redt;\\ Maar //die verlaters van Zijn// wet\\ Doet //in het dorre// wonen.\\ \\
68:4 O //God, toen Gij, met majes//teit,\\ Uw //Israël hebt uitge//leid,\\ En //op Uw heil doen// hopen;\\ Toen //Gij langs Parans woesten// grond\\ Hun //voortoogt, schokte d' aard' in// 't rond,\\ De //hoge heem'len// dropen;\\ De //bergen rezen zelfs om//hoog;\\ Men //zag dit Sinaï voor// 't oog,\\ Van //Isrels Koning// beven.\\ Een //milden regen zondt G', o// HEER,\\ Op //Uw bezwijkend' erf'nis// neer,\\ Om //sterkt' aan haar te// geven.\\ \\
68:5 Uw //hoop, Uw kudde woonde// daar;\\ Uit //vrije goedheid waart Gij// haar,\\ Een //vriendelijk be//schermer;\\ En //hebt ellendigen dat// land\\ Be//reid door Uwe sterke// hand,\\ O //Israëls Ont//fermer!\\ De //HEER gaf rijke juichens//stof,\\ Om //Zijne wond'ren en Zijn// lof,\\ Met //hart en mond, te// melden;\\ Men //zag welhaast een grote// schaar,\\ Met //klanken van de blijdste// maar,\\ Ver//vullen berg en// velden.\\ \\
68:6 De //koningen, hoe zeer ge//ducht,\\ Zijn //met hun heiren wegge//vlucht;\\ Zij //vloden voor Uw// ogen;\\ De //buit van 't overwonnen// land\\ Viel //zelfs den vrouwen in de// hand,\\ Schoon //niet mee uitge//togen.\\ Al //laagt g', o Isrel, als wel//eer,\\ Ge//bukt bij tichelstenen// neer,\\ Toen //gij uw juk moest// dragen,\\ En //zwart waart door uw dienstbaar//heid,\\ U //is een beter lot be//reid:\\ Uw //heilzon is aan// 't dagen.\\ \\
68:7 Ge//lijk een duif, door 't zilver//wit,\\ En //'t goud, dat op haar veed'ren// zit,\\ Bij //'t licht der zonne//stralen\\ Ver //boven and're voog'len// pronkt,\\ Zult //gij, door 't Godd'lijk oog be//lonkt,\\ Weer //met uw schoonheid// pralen.\\ Wan//neer Gods onweerstaanb're// hand\\ De //vorsten uit het ganse// land\\ Ver//strooid had en ver//dreven,\\ Ont//ving zijn erfdeel eed'ler// schoon,\\ Dan //sneeuw, hoe wit zij zich ver//toon',\\ Aan //Salmon ooit kon// geven.\\ \\
68:8 Dat //Bazans hemelhoge// berg\\ Met //al zijn heuv'len Sion// terg'\\ En //wane t' over//treffen;\\ Wat //springt gij, bergen, trots om//hoog?\\ Wat //wilt g' u, in der volk'ren// oog,\\ Bij //Sions berg ver//heffen?\\ God //Zelf heeft dezen berg be//geerd\\ Ter //woning, om, aldaar ge//ëerd,\\ Zijn //heerlijkheid te// tonen;\\ De //HEER, die hem verkozen// heeft,\\ Die //trouwe houdt en eeuwig// leeft,\\ Zal //hier ook eeuwig// wonen.\\ \\
68:9 Gods //wagens, boven 't luchtig// zwerk,\\ Zijn //tien- en tienmaal duizend// sterk,\\ Ver//dubbeld in ge//talen.\\ Bij //hen is Zijne Majes//teit,\\ Een //Sinaï in heilig//heid,\\ Om//ringd van bliksem//stralen.\\ Gij //voert ten hemel op, vol// eer;\\ De //kerker werd Uw buit, o// HEER!\\ Gij //zaagt Uw strijd be//kronen\\ Met //gaven, tot der mensen// troost,\\ Op//dat zelfs 't wederhorig// kroost\\ Al//tijd bij U zou// wonen.\\ \\
68:10 Ge//loofd zij God met diepst ont//zag!\\ Hij //overlaadt ons, dag aan// dag,\\ Met //Zijne gunstbe//wijzen.\\ Die //God is onze zalig//heid;\\ Wie //zou die hoogste Majes//teit\\ Dan //niet met eerbied// prijzen?\\ Die //God is ons een God van// heil;\\ Hij //schenkt, uit goedheid, zonder// peil,\\ Ons //'t eeuwig, zalig// leven;\\ Hij //kan, èn wil, èn zal in// nood,\\ Zelfs //bij het naad'ren van den// dood,\\ Vol//komen uitkomst// geven.\\ \\
68:11 Ge//wis, hoe hoog de nood mag// gaan,\\ God //zal Zijns vijands kop ver//slaan;\\ Dien //haar'gen schedel// vellen;\\ Die //trots, wat heilig is, ont//eert,\\ En, //daar hij schuld met schuld ver//meert,\\ Zich //tegen Hem durft// stellen.\\ De //HEER heeft Zelf ons toege//zeid:\\ "'k Zal //u, door macht en wijs be//leid,\\ Uit //Bazan weer doen// komen;\\ U //zullen, als op Mozes'// beê,\\ Wan//neer uw pad loopt door de// zee,\\ Geen //golven over//stromen."\\ \\
68:12 "Dan //moogt g' in zegepraal uw// voet,\\ Ja, //uwer honden tong, in// 't bloed\\ Van //elken vijand// steken."\\ O //grote God, geduchte// HEER!\\ Uw //gangen, zo vol roem en// eer,\\ Zijn //aan Uw volk ge//bleken;\\ De //gangen van mijn God en// Vorst,\\ Wien, //schoon Hij 's werelds rijkskroon// torst,\\ Deez' //woningen be//haagden.\\ De //zangrei trad den speelrei// voor,\\ In //'t midden ging het vrolijk// koor\\ Der //trommelende// maagden.\\ \\
68:13 Looft //God in Zijn gemeent' al//om,\\ Den //HEER, gij, die in 't heilig//dom,\\ Als //Isrels kroost, moogt// naad'ren,\\ Hoe //vrolijk gaan de stammen// op\\ Naar //Sions godgewijden// top,\\ Met //Isrels achtb're// vaad'ren!\\ De //vorsten van elks huisge//zin,\\ Zij //trekken aan: hier Benja//min;\\ Schoon //klein, hij mocht re//geren;\\ Daar //Juda's stam, die glorie// won;\\ Ginds //Nafthali en Zebu//lon,\\ Om //God, hun Koning,// t' eren.\\ \\
68:14 Uw //God, o Isrel, heeft de// kracht\\ Door //Zijn bevel u toege//bracht.\\ O //God, schraag dat ver//mogen;\\ Ver//sterk, hetgeen Gij hebt ge//wrocht,\\ En //laat Uw hulp, door ons ver//zocht,\\ Uw //volk voortaan ver//hogen.\\ Dan //passen, Uwen naam ter// eer,\\ Om //Uwes tempels wil, o// HEER,\\ De //vorsten op Uw// wenken;\\ Zij //zullen U van allen// kant;\\ Zelfs //uit het allerverste// land,\\ Ver//eren met ge//schenken.\\ \\
68:15 Scheld //met Uw stem het wild ge//diert',\\ Dat //in het riet zo weeld'rig// tiert;\\ De //stier- en kalver//benden;\\ Het //volk, dat stukken zilvers// geeft,\\ En //dus zich onderworpen// heeft,\\ Maar //loert op onz' el//lenden.\\ Ge//wis, wij zien hen reeds be//rooid,\\ En //'t oorlogszuchtig volk ver//strooid;\\ Ge//zanten zullen// naad'ren;\\ E//gypte zal met Moren//land,\\ Tot //God verheffen hart en// hand,\\ Den //God van onze// vaad'ren.\\ \\
68:16 Gij //koninkrijken, zingt Gods// lof;\\ Heft //psalmen op naar 't hemel//hof,\\ Van //ouds Zijn troon en// woning;\\ Waar //Hij, bekleed met eer en// macht,\\ Zijn //sterke stem verheft met// kracht,\\ En //heerst als Sions// Koning.\\ Geeft //sterkt' aan onzen God en// HEER;\\ Hij //heeft in Israël Zijn// eer\\ En //hoogheid willen// tonen.\\ Er//kent dien God; Hij is ge//ducht;\\ En //doet Zijn sterkte boven// lucht\\ En //boven wolken// wonen.\\ \\
68:17 Hoe //groot, hoe vrees'lijk zijt G' al//om,\\ Uit //Uw verheven heilig//dom,\\ Aan//bidd'lijk Opper//wezen!\\ 't Is //Isrels God, die krachten// geeft,\\ Van //Wien het volk zijn sterkte// heeft.\\ Looft //God; elk moet Hem// vrezen.