====== Psalm 69 ======
<sup>69:1</sup> O //God, ver//los en //red mij// uit den nood;\\ De //waat'ren// zijn tot //aan de ziel ge//komen;\\ Ik //zink in// 't slijk; ik //voel mij over//stromen;\\ Ik //ga te// grond'; de //vloed is mij te// groot.\\ Ik //roep mij// moê in //dezen// jammerstaat;\\ Mijn //keel is// hees, zij //is van droogt' ont//steken;\\ En //daar ik// hoop op //God, mijn// toeverlaat,\\ Schrei //ik mij// blind; mijn //ogen zijn be//zweken.\\ \\ 
<sup>69:2</sup> Men //telt vee//leer de //haren// van mijn hoofd,\\ Dan //hen, die// mij, doch //zonder oorzaak,// haten;\\ Men //zoekt mijn// dood; geen //onschuld kan mij// baten;\\ Hen //zie ik// sterk, maar //mij van kracht be//roofd.\\ Men //eist van// mij, daar //ik m' on//schuldig ken,\\ 't Ge//roofde// weer; 'k moet //voor voldoening// zorgen.\\ Gij //weet, o// God, hoe//ver ik// strafbaar ben;\\ U //is mijn// schuld, mijn //dwaasheid, niet ver//borgen.\\ \\ 
<sup>69:3</sup> Be//schaam door// mij de //stille// hope niet\\ Van //hen, die// U, o //HEER der leger//scharen,\\ Ver//wachten;// laat geen //schande weder//varen\\ Aan //hen, die// U steeds //zoeken in ver//driet.\\ Met //mij ver//ging hun //hoop, o// Isrels God,\\ Daar //ik mijn// smaad om //Uwentwil moet// dragen.\\ Mijn //aanschijn// is be//dekt met// schand' en spot;\\ He//laas, wat// heb ik //stof tot bitter// klagen!\\ \\ 
<sup>69:4</sup> Mijn //broed'ren// ben ik //vreemd, door// elk onteerd,\\ En //onbe//kend den //zonen mijner// moeder;\\ 'k Vind //onder// hen noch //schutsheer, noch be//hoeder;\\ Want //d' ijver// van Uw //huis heeft mij ver//teerd.\\ Ik //draag den// schimp, den //smaad en// overlast\\ Der//genen,// die, al//ziende God, U// smaden;\\ Ik //heb ge//weend, mijn //ziel heeft// steeds gevast,\\ Maar //'k word te// meer met //smaadheid over//laden.\\ \\ 
<sup>69:5</sup> Ik //heb mijn// vlees met //enen// zak bekleed,\\ Maar //hoor mijn// naam ten //spot en spreekwoord// maken;\\ De //rechters// zelfs doen //niet dan klappen,// laken;\\ 'k Ben //'t snaren//pel van //dronkaards in mijn// leed.\\ Maar, //HEER, tot// U, tot //U is// mijn gebed;\\ Daar //is, o// God, een //tijd van welbe//hagen,\\ Een //tijd van// gunst, te //mijner// hulp gezet;\\ Hoor, //naar Uw// trouw en //heilwoord, dan mijn// klagen.\\ \\ 
<sup>69:6</sup> Ruk, //door Uw// macht, mij //uit het// slijk; behoed,\\ En //laat mij// niet ver//zinken in de// waat'ren;\\ Maar //red mij// uit de //handen mijner// haat'ren,\\ Uit //dezen// kolk en //diepen water//vloed.\\ Och, //laat den// stroom mij //over// 't hoofd niet gaan,\\ Maar //dat Uw// arm 't ge//weld der diepte// stuite;\\ Dat //toch de// put niet //worde// toegedaan,\\ Noch //over// mij zijn //mond voor eeuwig// sluite.\\ \\ 
<sup>69:7</sup> Hoor //mij, o// HEER, Uw //goeder//tierenheid\\ Is //goed; zie// mij dan //aan met gunstig'// ogen.\\ Hoe //teer, hoe// groot is //mij Uw mede//dogen!\\ Ver//hoor Uw// knecht, die //hete tranen// schreit.\\ Ver//berg voor// hem Uw //aange//zicht toch niet,\\ Want //ik be//zwijk door //angst en tegen//heden;\\ Ai, //haast U// mij ter //hulp in// mijn verdriet;\\ De //nood klimt// hoog; ver//hoor mijn smeekge//beden.\\ \\ 
<sup>69:8</sup> Ge//naak, ge//naak in //gunste// tot mijn ziel;\\ Be//vrijd haar;// laat de //bozen, die mij// haten,\\ Vij//andig// zijn, en //alle deugd ver//laten,\\ Nooit //roemen,// dat ik //in hun handen// viel.\\ Gij //weet, wat// schaamt' en //smaad mij// treft', o God,\\ Daar //niemand// zich mijn //onheil aan wil// trekken;\\ Hoe //schand'lijk// ik der //boosheid// strekk' ten spot;\\ Gij //kent hen,// die mij //dezen angst ver//wekken.\\ \\ 
<sup>69:9</sup> Ver//smaadheid// breekt en //scheurt mij// 't hart vanéén;\\ Ik //ben zeer// zwak; de //lasteringen// snijden\\ Mij //door de// ziel; ik //wacht naar mede//lijden,\\ Naar //troosters,// maar, he//laas, ik vind er// geen.\\ Ja, //grote// God, zij //hebben// mij, tot spijs,\\ Bij //al mijn// smart nog //bitt're gal ge//geven;\\ Een //edik//teug is //zelfs een// gunstbewijs,\\ Wan//neer de// dorst mijn //lippen saâm doet// kleven.\\ \\ 
<sup>69:10</sup> Hun //tafel// word', o //God, hun// tot een strik,\\ Een //valstrik,// waar zij //straks in blijven// hangen,\\ En //vollen// loon van //al hun kwaad ont//vangen.\\ Ver//vloek hun// spijs; dat //niets hun ziel ver//kwikk';\\ Ver//blind hun// geest; ver//duister// hun verstand;\\ Ver//donker// hun ge//zicht; bewolk hun// ogen;\\ Ver//breek hun// kracht door //Uw ge//tergde hand;\\ Dat //ruste//loos hun //lend'nen wagg'len// mogen.\\ \\ 
<sup>69:11</sup> Stort //over// hen Uw //gramschap// uit; vertoon\\ Uw //heten// toorn; grijp //aan hen, die U// haten;\\ Dat //hun pa//leis ver//woest zij en ver//laten;\\ Dat //niemand// meer in //hunne tenten// woon'.\\ Want //dit ge//slacht, dat //zich in// 't kwaad verheugt,\\ Ver//volgt, dien// Gij ver//wond hebt en ge//slagen;\\ Zijn //smart strekt// hun tot //tijdver//drijf en vreugd;\\ Zij //doen van// praat en //schimp schier alles// wagen.\\ \\ 
<sup>69:12</sup> Doe //misdaân// toe tot //al hun// euveldaân;\\ Laat //hen tot// Uw ge//rechtigheid niet// komen;\\ Maar //delg hen// uit het //levensboek der// vromen;\\ Schrijf //hen met// Uw recht//vaardig volk niet// aan.\\ Maar //ik, ik// ben el//lendig// en vol smart;\\ Uw //heil, o// God, voer' //m' in een hoge// woning;\\ Dan //zing ik// blij, en //uit een// dankbaar hart,\\ Den //groten// naam van //mijnen God en// Koning.\\ \\ 
<sup>69:13</sup> Dat //zal den// HEER veel //aange//namer zijn\\ Dan //os of// var, die //hunnen klauw ver//delen.\\ De //blijdschap// zal het //hart der vromen// strelen,\\ Als //zij mij// zien, ver//lost van smart en// pijn.\\ Gij, //die God// zoekt in //al uw// zielsverdriet,\\ Houdt //aan, grijpt// moed, uw //hart zal vrolijk// leven;\\ Nood//drufti//gen, ver//acht Zijn// goedheid niet;\\ Nooit //zal Hij// Zijn ge//vangenen be//geven.\\ \\ 
<sup>69:14</sup> Gij, //hemel,// aard' en //zee, ver//meldt Gods lof;\\ Laat //al wat// leeft Zijn //trouw en goedheid// prijzen;\\ Want //God zal// aan Zijn //Sion hulp be//wijzen,\\ En //Juda's// steen her//bouwen uit het// stof.\\ Daar //zal Zijn// volk weer //wonen// naar Zijn raad,\\ God //eeuwig// hun Zijn //volle gunst be//tonen;\\ Daar //zullen// zij, Gods //knechten// met hun zaad,\\ Zij, //die Zijn// naam be//minnen, erf'lijk// wonen.