====== Psalm 72 ======
<sup>72:1</sup> Geef, //HEER, den// Koning //Uwe// rechten,\\ En //Uw ge//rechtigheid\\ Aan //'s Konings// zoon om //Uwe// knechten\\ Te //richten// met beleid.\\ Dan //zal Hij al Uw volk be//heren,\\ Recht//vaardig, wijs en// zacht;\\ En //Uw ellendigen re//geren;\\ Hun //recht doen op hun// klacht.\\ \\ 
<sup>72:2</sup> De //bergen// zullen //vrede// dragen,\\ De //heuvels// heilig recht;\\ Hij //zal hun// vrolijk //op doen// dagen,\\ Het //heil, hun// toegezegd.\\ 't El//lendig volk wordt dan uit// lijden\\ Door //Zijnen arm ge//rukt;\\ Hij //zal nooddruftigen be//vrijden;\\ Ver//brijz'len, wie ver//drukt.\\ \\ 
<sup>72:3</sup> Zij //zullen// U eer//biedig// vrezen,\\ Zo//lang er// zon of maan\\ Bij //'t nage//slacht ten //licht zal// wezen,\\ En //op- en// ondergaan.\\ Hij //zal gelijk zijn aan den// regen,\\ Die //daalt op 't late// gras;\\ Aan //droppels, die met milden// zegen\\ Be//sproeien 't veldge//was.\\ \\ 
<sup>72:4</sup> 't Recht//vaardig// volk zal //welig// groeien;\\ Daar //twist en// wrok verdwijnt,\\ Zal //alles// door den //vrede// bloeien,\\ Tot//dat geen// maan meer schijnt.\\ Van //zee tot zee zal Hij re//geren,\\ Zo//ver men volk'ren// kent;\\ Men //zal Hem van d' Eufraat ver//eren,\\ Tot //aan des aardrijks// end.\\ \\ 
<sup>72:5</sup> Het //woeste// volk zal //voor Hem// knielen;\\ Zijn //vijand// lekt het stof;\\ En //Tarsis// voert, met //rijke// kielen,\\ Ge//schenken// naar Zijn hof;\\ Met //giften zullen langs de// stromen\\ De //koningen der// zee,\\ En //Scheba nevens Seba// komen,\\ Hem //smekend om den// vreê.\\ \\ 
<sup>72:6</sup> Ja, //elk der// vorsten //zal zich// buigen\\ En //vallen// voor Hem neer;\\ Al //'t heiden//dom Zijn //lof ge//tuigen,\\ Dienst//vaardig// tot Zijn eer.\\ 't Be//hoeftig volk, in hunne// noden,\\ In //hun ellend' en// pijn,\\ Gans //hulpeloos tot Hem ge//vloden,\\ Zal //Hij ten redder// zijn.\\ \\ 
<sup>72:7</sup> Nood//drufti//gen zal //Hij ver//schonen;\\ Aan //armen,// uit genâ,\\ Zijn //hulpe// ter ver//lossing// tonen;\\ Hij //slaat hun// zielen gâ.\\ Als //hen geweld en list be//strijden,\\ Al //gaat het nog zo// hoog;\\ Hun //bloed, hun tranen en hun// lijden\\ Zijn //dierbaar in Zijn// oog.\\ \\ 
<sup>72:8</sup> "Zo //moet de// Koning //eeuwig// leven!"\\ Bidt //elk met// diep ontzag;\\ Men //zal Hem// 't goud van //Scheba// geven,\\ Hem //zeeg'nen,// dag bij dag.\\ Is //op het land een handvol// koren,\\ Ge//koesterd door de// zon,\\ 't Zal //op 't gebergt' geruis doen// horen,\\ Ge//lijk de Liba//non.\\ \\ 
<sup>72:9</sup> De //stede//lingen //zullen// bloeien,\\ Ge//lijk het// malse kruid.\\ Zijn //naam en// roem zal //eeuwig// groeien;\\ Ook //zal, eeuw// in, eeuw uit,\\ Het //nageslacht Zijn grootheid// zingen,\\ Zo//lang het zonlicht// schijn',\\ Hun //zal een schat van zege//ningen,\\ In //Hem, ten erfdeel// zijn.\\ \\ 
<sup>72:10</sup> Dan //zal, na// zoveel //gunstbe//wijzen,\\ 't Ge//zegend// heidendom\\ 't Ge//luk van// dezen //Koning// prijzen,\\ Die //Davids// troon beklom.\\ Ge//loofd zij God, dat eeuwig// Wezen,\\ Be//kleed met mogend//heên;\\ De //HEER, in Israël ge//prezen,\\ Doet //wond'ren, Hij al//leen.\\ \\ 
<sup>72:11</sup> Zijn //naam moet// eeuwig //eer ont//vangen;\\ Men //loov' Hem// vroeg en spâ;\\ De //wereld// hoor', en //volg' mijn// zangen,\\ Met //Amen,// Amen, na.