====== Psalm 73 ======
<sup>73:1</sup> Ja //waarlijk, God// is Is//rel// goed,\\ Voor //hen, die// rein zijn //van ge//moed;\\ Hoe //donker// ooit Gods //weg moog'// wezen,\\ Hij //ziet in// gunst op //die Hem// vrezen.\\ Maar //ach, hoewel mijn// ziel dit weet,\\ Mijn //voeten// wa//ren in// mijn leed\\ Schier //uitgeweken,// en mijn treên\\ Van //'t spoor der godsvrucht// afgegleên.\\ \\ 
<sup>73:2</sup> Ik //zag met nij//dig' o//gen// aan,\\ Hoe //dwazen// hier op //rozen// gaan,\\ En //hoe godd'//lozen //in hun// gangen,\\ Al //veeltijds// rust en //vreê er//langen.\\ Zij //weten van geen// tranenbrood,\\ Van //gene// ban//den, tot// hun dood;\\ Hun //kracht is fris; zij// zijn gezond\\ Tot //op hun laatsten// avondstond.\\ \\ 
<sup>73:3</sup> Zij //weten door//gaans van //ver//driet\\ En //moeit' als// and're //mensen,// niet;\\ Men //ziet hen// bitt're //smart noch// plagen,\\ Als //and're// sterve//lingen,// dragen.\\ Dies //zijn zij trots, en// doen den waan,\\ Ge//lijk een// gou//den ke//ten, aan;\\ 't Ge//weld, dat deugd en// plicht versmaadt,\\ Be//dekt hen als een// praalgewaad.\\ \\ 
<sup>73:4</sup> In//dien men op// hun voor//spoed// let,\\ Hun //ogen// puilen //uit van// vet;\\ Hun //weelde,// wat zij //zich be//loven,\\ Gaat //hun ver//beelding //nog te// boven,\\ Zij //mergelen de// mensen uit,\\ En //spreken,// trots //op roof// en buit,\\ Steeds //uit de hoogte// van hun macht,\\ Ter//wijl hun hart de// deugd belacht.\\ \\ 
<sup>73:5</sup> Hun //mond tast zelfs// den he//mel// aan;\\ Gods //albe//stuur schijnt //hun een// waan;\\ Ter//wijl hun// tong op //aarde// wandelt;\\ Geen //mens ont//ziet, maar //elk mis//handelt.\\ Daa//rom keert zich Gods// volk hiertoe,\\ En //schrikt, wan//neer //hun bang// te moê,\\ Het //water, daar hun// niets gelukt,\\ Met //bekers vol wordt// uitgedrukt.\\ \\ 
<sup>73:6</sup> Dan //peinst de ziel:// is 't waar, //zou// God\\ Ook //weten// van mijn //droevig// lot?\\ Zou //d' Aller//hoogste //van mijn// klagen\\ En //bitt're// rampen //kennis// dragen?\\ Zie, //dezen, hoe godd'//loos en wreed,\\ Zijn //even//wel //bevrijd// van leed;\\ De //rust volgt hen op// al hun paân,\\ En //hun vermogen// groeit steeds aan.\\ \\ 
<sup>73:7</sup> Zo //heb ik dan// vergeefs //ge//streên,\\ Mijn //hart ge//zuiverd //en ge//beên;\\ Ver//geefs heb// ik in //reine// plassen\\ Van //onschuld// mijne //hand ge//wassen.\\ Want //al den dag ben// ik geplaagd;\\ Mijn //ziel ver//schrikt, //mijn boe//zem jaagt;\\ En //nooit verscheen er// morgenstond,\\ Waa//rop ik geen kas//tijding vond.\\ \\ 
<sup>73:8</sup> Zo //ik dit zeg//gen sta//ven// zou,\\ Ge//wis, dan// waar' ik //niet ge//trouw\\ Aan //'t waard ge//slacht van //Uwe// kind'ren,\\ En //zou hun// hoop en //moed ver//mind'ren.\\ Noch//tans heb ik met// al mijn kracht\\ De //Godsre//ge//ring o//verdacht;\\ Maar //'t was een stuk, dat// in mijn oog,\\ Mij //moeilijk viel en// veel te hoog.\\ \\ 
<sup>73:9</sup> Dit //duurde, tot// ik uit //dien// drom\\ Van //neev'len// ging in //'t heilig//dom,\\ Om //met de// Godsspraak //raad te// plegen.\\ Daar //zag ik,// op wat //gladde// wegen\\ De //voorspoed zelfs de// bozen leidt,\\ En //hoe G' in// 't eind //hun val// bereidt;\\ Zij //storten van den// top van eer,\\ In //eeuwige ver//woesting neer.\\ \\ 
<sup>73:10</sup> Hoe //worden zij,// tot ie//ders// schrik,\\ Ver//nield, als// in een //ogen//blik,\\ Hoe //moeten// zij het //leven// enden!\\ Van //angst ver//teerd in //hun el//lenden!\\ Hun //weeld' is als een// droom vergaan.\\ O //HEER, wan//neer //Gij op// zult staan,\\ Zult //Gij hun tonen,// onverwacht,\\ Hoe //Gij hun ijdel// beeld veracht.\\ \\ 
<sup>73:11</sup> Toen //'t zwellend hart// met on//ge//duld\\ En //wrevel'// afgunst //werd ver//vuld,\\ En //ik ge//prikkeld //in mijn// nieren,\\ Om //trots mijn// drift den //toom te// vieren,\\ Was //mijn verstand van// licht beroofd;\\ Ik //heb Gods// waar//heid niet// geloofd,\\ Maar //was, door mijn ver//waanden geest,\\ Bij //U een onver//nuftig beest.\\ \\ 
<sup>73:12</sup> 'k Zal //dan gedu//rig bij //U// zijn,\\ In //al mijn// noden, //angst en// pijn;\\ U //al mijn// liefde //waardig// schatten,\\ Wijl //Gij mijn// rechter//hand woudt// vatten.\\ Gij //zult mij leiden// door Uw raad,\\ O //God, mijn// heil, //mijn toe//verlaat;\\ En //mij, hiertoe door// U bereid,\\ Op//nemen in Uw// heerlijkheid.\\ \\ 
<sup>73:13</sup> Wien //heb ik ne//vens U //om//hoog?\\ Wat //zou mijn// hart, wat //zou mijn// oog,\\ Op //aarde// nevens //U toch// lusten?\\ Niets //is er,// waar ik //in kan// rusten.\\ Be//zwijkt dan ooit, in// bitt're smart\\ Of //bangen// nood, //mijn vlees// en hart,\\ Zo //zult Gij zijn voor// mijn gemoed\\ Mijn //rots, mijn deel, mijn// eeuwig goed.\\ \\ 
<sup>73:14</sup> Wie, //ver van U,// de weel//de// zoekt,\\ Ver//gaat eer//lang en //wordt ver//vloekt;\\ Gij //roeit hen// uit, die //afhoe//reren\\ En //U den// trotsen //nek toe//keren;\\ Maar //'t is mij goed, mijn// zaligst lot,\\ Na//bij te// we//zen bij// mijn God;\\ 'k Ver//trouw op Hem ge//heel en al,\\ Den //HEER, Wiens werk ik// roemen zal.