====== Psalm 90 ======
<sup>90:1</sup> Gij zijt, o //HEER, van d' allervroegste// jaren\\ Voor //ons ge//weest een //toevlucht in// ge//va//ren.\\ Eer //berg en// rots uit //niet geboren// waren,\\ Eer //d' aarde// rustt' op //hare grondpi//laren,\\ Van eeuwig//heid, o God Die// eeuwig leeft,\\ Zijt Gij de //God, Die eind noch// oorsprong heeft.\\ \\ 
<sup>90:2</sup> Uw opper//macht, die wij ootmoedig// eren,\\ Kan //door een// wenk den //mens zijn broos//heid //le//ren;\\ Uw //wenk al//leen, al //schijnt ons niets te// deren,\\ Ver//brijzelt// ons, doet //ons tot aarde// keren;\\ Want in Uw //oog zijn duizend// jaren, HEER,\\ Een enk'le //dag, een nachtwaak,// en niets meer.\\ \\ 
<sup>90:3</sup> Gij over//stroomt het mensdom; zijn ver//mogen\\ Is, //als een// slaap, een //ijd'le droom,// ver//vlo//gen;\\ Zij //zijn als// 't gras, dat //'s morgens, over//togen\\ Met //frissen// dauw, in //bloei staat voor elks// ogen,\\ Maar 's avonds, //als het afge//sneden wordt,\\ Op 't open //veld in weinig// tijds verdort.\\ \\ 
<sup>90:4</sup> Door Uwen //toorn vergaat ons kwijnend// leven;\\ Uw //gramschap// doet ons //hart van doods//schrik //be//ven,\\ O //God, als// Gij, in //majesteit ver//heven,\\ Het //onrecht,// dat w' in //'t openbaar be//dreven,\\ En 't kwaad, door //ons in 't heime//lijk verricht,\\ In 't licht stelt //voor Uw glansrijk// aangezicht.\\ \\ 
<sup>90:5</sup> Wanneer Uw //toorn en gramschap ons be//zwaren,\\ Dan //wenden,// dan ver//dwijnen on//ze //ja//ren;\\ Wij //zien hen,// als ge//dachten, henen//varen;\\ Of, //blijft Uw// gunst ons //in het leven// sparen,\\ Dan klimmen //wij ten hoogste// tot den top\\ Van zeven//tig of tachtig// jaren op.\\ \\ 
<sup>90:6</sup> Helaas, het //best van onze beste// dagen\\ Baart //dikwijls// smart, geeft //dikwijls stof// tot //kla//gen;\\ Daar //zorg, ver//driet en //jammerlijke// plagen\\ Steeds, //beurt om// beurt, de //matte ziel door//knagen.\\ De levens//draad wordt schielijk// afgesneên;\\ Wij schenen //sterk, en ach, wij// vliegen heen.\\ \\ 
<sup>90:7</sup> Wie kent Uw //toorn, wie zijn geduchte// krachten?\\ Wie //vreest dien// recht ge//duchtste Macht// der //mach//ten?\\ Leer //ons den// tijd des //levens kost'lijk// achten,\\ Op//dat ons// hart de //wijsheid moog' be//trachten.\\ Keer weder, //HEER, Uw gunst koom'// ons te stâ;\\ Hoe lang ont//zegt G' uw knechten// Uw genâ?\\ \\ 
<sup>90:8</sup> Uw gunst sterkt //meer dan d' uitgezochtste// spijzen;\\ Laat, //met het// licht, haar //licht voor ons// ver//rij//zen;\\ Zo //zal ons// hart op //liefelijke// wijzen,\\ Uw //goedheid,// al ons //ov'rig leven,// prijzen.\\ Verblijd ons //naar de maat van// onzen druk,\\ En naar den //tijd van al ons// ongeluk.\\ \\ 
<sup>90:9</sup> Laat Uw ge//nâ ons met haar troost ver//rijken,\\ En //laat Uw// werk aan //Uwe knech//ten //blij//ken,\\ Uw //heerlijk//heid niet //van hun kind'ren// wijken;\\ Uw //liefd', Uw// macht be//hoed' ons voor be//zwijken;\\ Sterk onze //hand, en zegen// onze vlijt;\\ Bekroon ons //werk, en nu, en// t' allen tijd'.