====== Psalm 92 ======
<sup>92:1</sup> Laat //ons den rustdag// wij//den\\ Met psalmen tot Gods// eer.\\ 't Is //goed, o// Opper//heer,\\ Dat w' ons in U ver//blijden;\\ 't Zij //d' ochtendstond, vol// zoet//heid,\\ Ons stelt Uw gunst in// 't licht,\\ 't Zij //ons de// nacht be//richt\\ Van Uwe trouw en// goedheid.\\ \\ 
<sup>92:2</sup> 't Voegt //ons met blijde// klan//ken,\\ Door 't voorbedachte// lied,\\ Hem, //die het// al ge//biedt,\\ Op harp en luit te// danken.\\ Gij //hebt door Uw ver//mo//gen,\\ O HEER, mijn hart ver//heugd;\\ Ik //zal, ver//rukt van //vreugd,\\ Uw grote daân ver//hogen.\\ \\ 
<sup>92:3</sup> Hoe //groot zijn, HEER, Uw// wer//ken!\\ Hoe ver gaat Uw be//leid!\\ Gij //stelt, met// mogend//heid,\\ Elk deel zijn juiste// perken.\\ Een //ziel, aan 't stof ge//kluis//terd,\\ Beseft Uw daden// niet;\\ Geen //dwaas weet,// wat hij //ziet;\\ Zijn oordeel is ver//duisterd.\\ \\ 
<sup>92:4</sup> Dat //vrij, als groene// tel//gen,\\ De boze welig// groei';\\ Gij //zult, in// zijnen //bloei,\\ Voor eeuwig hem ver//delgen.\\ Niets //stelt U immer// pa//len;\\ Gij zijt de hoogst' in// macht;\\ Gij //zijt de// HEER; Uw //kracht\\ Zal eeuwig zege//pralen.\\ \\ 
<sup>92:5</sup> Wie //U durft weder//stre//ven,\\ Wie onrecht durft be//gaan.\\ Zult //Gij, o// God, weer//staan,\\ Verstrooien en doen// sneven.\\ Gij //zult mijn eer ver//gro//ten,\\ Mij sterken in mijn// stand;\\ Ik //ben door// Uwe //hand,\\ Met olie over//goten.\\ \\ 
<sup>92:6</sup> Mijn //oog zal hen aan//schou//wen,\\ Die listig al mijn// paân\\ In //'t heim'lijk// gade//slaan,\\ Mij telkens onrust// brouwen;\\ Ook //zal mijn oor eens// ho//ren,\\ Dat Gij de bozen// straft,\\ Dat //Gij mij// wraak ver//schaft\\ Van hen, die mij ver//storen.\\ \\ 
<sup>92:7</sup> 't Recht//vaardig volk zal// bloei//en,\\ Gelijk op Liba//non,\\ Bij //'t koest'ren// van de //zon,\\ De palm en ceder// groeien.\\ Zij, //die in 't huis des// HEE//REN,\\ In 't voorhof zijn ge//plant,\\ Zien //door des// Hoogsten //hand\\ Hun wasdom steeds ver//meêren.\\ \\ 
<sup>92:8</sup> In //hunne grijze// da//gen\\ Blijft hunne vreugd ge//wis;\\ Zij //zullen,// groen en //fris,\\ Gewenste vruchten// dragen;\\ Om //met verheugde// mon//den\\ Te roemen 't recht mijns// Gods.\\ In //Hem, mijn// vaste //rots,\\ Is 't onrecht nooit ge//vonden.