<sup>3:1</sup> Lof //zij den// God van //Isra//ël,\\ Den //HEER', die// aan //Zijn erf//volk dacht,\\ En, //door Zijn// liefde//rijk be//stel,\\ Ver//lossing// heeft //teweeg// gebracht;\\ Een //hoorn des// heils heeft //opge//recht;\\ 't Geen //Davids// huis was //toege//zegd,\\ Dat //wil Hij ons nu// schenken;\\ Ge//lijk Gods// trouw, van //'s aardrijks ochtend//stond,\\ Door //der pro//fe//ten wij//zen mond,\\ Zich hier//toe aan de vaderen// verbond.\\ \\
<sup>3:1</sup> Lof //zij den// God van //Isra//ël,\\ Den //HEER', die// aan //Zijn erf//volk dacht,\\ En, //door Zijn// liefde//rijk be//stel,\\ Ver//lossing// heeft //teweeg// gebracht;\\ Een //hoorn des// heils heeft //opge//recht;\\ 't Geen //Davids// huis was //toege//zegd,\\ Dat //wil Hij ons nu// schenken;\\ Ge//lijk Gods// trouw, van //'s aardrijks ochtend//stond,\\ Door //der pro//fe//ten wij//zen mond,\\ Zich hier//toe aan de vaderen// verbond.\\ \\
<sup>3:2</sup> God //had hun//, tot hun //troost, ge//meld,\\ Hoe //Zijn ge//nâ //ons red//den zou\\ Van //onzer// haat'ren //wreed ge//weld;\\ Nu //blijkt Zijn// on//verwrik//b're trouw;\\ Nu //toont Hij// Zijn barm//hartig//heid,\\ Van //ouds den// vaad'ren //toege//zeid,\\ En //dat Hij wil ge//denken\\ Aan //'t heilver//bond, aan //dien gestaafden// eed,\\ Dien //Hij wel//eer //aan A//bram deed,\\ Aan Zijn //verbond, dat van geen wan//k'len weet.\\ \\
<sup>3:2</sup> God //had hun//, tot hun //troost, ge//meld,\\ Hoe //Zijn ge//nâ //ons red//den zou\\ Van //onzer// haat'ren //wreed ge//weld;\\ Nu //blijkt Zijn// on//verwrik//b're trouw;\\ Nu //toont Hij// Zijn barm//hartig//heid,\\ Van //ouds den// vaad'ren //toege//zeid,\\ En //dat Hij wil ge//denken\\ Aan //'t heilver//bond, aan //dien gestaafden// eed,\\ Dien //Hij wel//eer //aan A//bram deed,\\ Aan Zijn //verbond, dat van geen wan//k'len weet.\\ \\
